|
اثر عصاره آبی بخش هوایی گیاه اکیناسه پورپوره‌آ (سرخارگل) بر ایمنی‌زایی واکسن ژنی حامل ژن M2 ویروس انفلوآنزا
|
فاطمه روستا1   ، فاطمه فتوحی* 2، امیر قائمی3 ، بهناز حیدرچی4 ، وحیده مظاهری5 ، مریم فاضلی6 ، علی ترابی7 ، محسن غفاری1 |
1- کارشناس ارشد میکروب‌شناسی، گروه میکروب‌شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پزشکی تهران
2- استادیار گروه ویروس‌شناسی، آزمایشگاه تحقیقات انفلوآنزا، انستیتو پاستور ایران ، fotouhi@pasteur.ac.ir
3- استادیار گروه میکروب‌شناسی، دانشکده پزشکی، مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان
4- کارشناس ارشد میکروب‌شناسی، آزمایشگاه تحقیقات انفلوآنزا، انستیتو پاستور ایران
5- پزشک عمومی ، آزمایشگاه تحقیقات انفلوآنزا، انستیتو پاستور ایران
6- دانشجوی دکتری تخصصی ویروس‌شناسی، گروه ویروس‌شناسی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس
7- کارشناس علوم آزمایشگاهی، آزمایشگاه تحقیقات انفلوآنزا، انستیتو پاستور ایران |
|
|
چکیده: (15726 مشاهده) |
| زمینه و هدف : تغییرات مداوم آنتی‌ژنتیکی در ویروس انفلوآنزا، هرسال موجب ایجاد نگرانی‌هایی در تولید واکسن می‌گردد. آنتی‌ژن‌های حفاطت شده به‌دلیل آن که نیاز به تطبیق سویه‌های طراحی شده برای واکسن با سویه‌های در حال گردش ندارند؛ انتخاب مناسبی برای واکسن هستند. ژن M2در میان ویروس‌های انفلوآنزا حفاظت شده است و این پتانسیل را دارد که به عنوان یک واکسن جهانی در نظر گرفته شود. این مطالعه به منظور بررسی اثر عصاره آبی بخش هوایی گیاه اکیناسه پورپوره آ (سرخارگل) بر ایمنی‌زایی واکسن ژنتیکی حامل ژن M2ویروس انفلوآنزا انجام شد. روش بررسی : این مطالعه مداخله‌ای روی موش‌های ماده 8-6 هفته‌ای نژاد BALB/c با وزن تقریبی 250-300 گرم انجام شد. پلاسمید کدکننده ژن M2 ویروس انفلوآنزا سویه A/New Caledonia/20/99 (H1N1) پس از انتقال به باکتری E.coli top10 f ' و کشت در محیط لورین برتانی مایع، در مقیاس انبوه تخلیص شد و غلظت آن با روش اسپکتروفوتومتری اندازه‌گیری گردید. 40 سر موش در 8 گروه 5 تایی تقسیم شدند. گروه‌های واکسن، ویروس انفلوآنزای غیرفعال شده PR8)) و یا واکسن ژنی ( (pcDNA-M2را به تنهایی یا همراه با عصاره دریافت کردند. به گروه‌های کنترل، پلاسمید خالی pcDNA))، عصاره اکیناسه و یا بافر فسفات تزریق شد. پلاسمید و ویروس غیرفعال شده درون ماهیچه‌ای و عصاره گیاه اکیناسه درون صفاقی تزریق گردید. واکسیناسیون در سه دوره با فاصله 15روز انجام شد. از همه حیوانات قبل از ایمن‌سازی و 21 روز بعد از آخرین واکسیناسیون خونگیری به‌عمل آمد و آنتی‌بادی اختصاصی M2 با روش الایزای غیرمستقیم اندازه‌گیری گردید. سپس موش‌ها تحت بیهوشی و از طریق بینی با ویروس انفلوآنزا PR8 سازگار شده با موش آلوده شدند و به مدت سه هفته برای ارزیابی کارایی واکسن، از نظر کاهش میزان مرگ و میر مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS-16 و آزمون One-way ANOVA و Kaplan–Meier test تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها : بیشترین پاسخ ایمنی اختصاصی در گروه دریافت کننده ویروس غیرفعال و عصاره اکیناسه مشاهده شد. تفاوت مشاهده شده در پاسخ ایمنی اختصاصی در گروه‌هایی که واکسن ژنی را دریافت کرده بودند؛ در مقایسه با گروه‌های کنترل معنی‌دار بود (P<0.05). به‌علاوه پاسخ ایمنی اختصاصی در گروهی که واکسن ژنی را همراه با عصاره دریافت کرده بودند؛ نسبت به گروهی که فقط واکسن ژنی به آنها تزریق شده بود؛ تفاوت معنی‌داری داشت (P<0.05). همچنین بیشترین درصد بقا در موش‌هایی دیده شد که ویروس کامل غیرفعال و یا واکسن ژنی همراه با عصاره اکیناسه به آنها تزریق شده بود. نتیجه‌گیری : این مطالعه نشان داد که سازه ژنی کدکننده پروتئین M2 قابلیت القاء ایمنی علیه ویروس انفلوآنزا را داراست و می‌تواند موش‌های واکسینه شده را در مقابل چالش کشنده با ویروس PR8 محافظت نماید. به‌علاوه کاربرد عصاره آبی بخش هوایی گیاه اکیناسه همراه با واکسن، منجر به افزایش کارایی واکسن ژنی M2 در القاء ایمنی و حفاظت بخشی در مدل حیوانی می‌گردد. |
|
| واژه‌های کلیدی: واکسن ژنی، عصاره اکیناسه پورپوره‌آ، انفلوآنزا، ژن M2 |
|
|
متن کامل [PDF 368 kb]
[English Abstract]
(18237 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: تحقيقي |
موضوع مقاله:
ویروس شناسی
|
| * نشانی نویسنده مسئول: نشانی : تهران، خیابان جمهوری، خیابان 12 فروردین، انستیتو پاستور ایران، شماره 358، کدپستی 1316943551، تلفن و نمابر 66496517-021 |
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
