1- گروه روانشناسی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
2- گروه روانشناسی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران ، sh.jabalameli@yahoo.com
چکیده: (7737 مشاهده)
زمینه و هدف: درمان شناختی - رفتاری از جمله مداخلاتی است که در سال های اخیر در درمان بیماری های مزمن پزشکی همچون ام اس به کار گرفته شده است؛ از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر کنترل عواطف بیماران ام اس شهر اصفهان انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی میباشد که با استفاده از طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افراد عضو انجمن ام اس شهر اصفهان در سال 96-95 بود که تعداد 30 نفر با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (15 نفر برای هر گروه) جایگزین شدند. هر دو گروه پرسشنامه کنترل عواطف ویلیامز و چاملس را به عنوان پیشآزمون تکمیل و پس از اتمام دوره هشت جلسه ای (هفتهای دو جلسه یک ساعته به مدت چهار هفته) درمان شناختی - رفتاری، مجدداً پسآزمون برای گروه ها اجراء شد. دادهها با استفاده از روشهای آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل تحلیل کواریانس تک متغیره در نرم افزار SPSS.20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: 16 زن و 14 مرد متاهل در این پژوهش شرکت کردند. میانگین سنی شرکت کنندگان گروه آزمایش 06/7 ±23/30 و گروه کنترل 15/7 ±34/29 بود. نتایج آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که بین میانگین نمرات کنترل عواطف از مرحله پیش آزمون به پس آزمون در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0 p=)؛ به طوری که در گروه آزمایش میانگین نمره کلی کنترل عواطف در مرحله پیش آزمون 66/71 و در مرحله پس آزمون 33/31 و در گروه کنترل در مرحله پیش آزمون 06/67 و در مرحله پس آزمون 93/62 بود. همچنین در گروه آزمایش نمره چهار خرده مقیاس خشم، خلق افسرده، اضطراب و عواطف مثبت در مرحله پس آزمون نسبت به مرحله پیش آزمون تفاوت معنی داری داشتند (001/0 p=). بنابراین درمان شناختی - رفتاری بر ارتقای کنترل عواطف بیماران مبتلا به ام اس مؤثر بود.
نتیجه گیری: با توجه به کارآیی درمان شناختی – رفتاری استفاده از این روش درمانی در بهبود کنترل عواطف بیماران مبتلا به ام اس توصیه می شود.
نوع مقاله:
تحقیقی |
موضوع مقاله:
پزشکی عمومى دریافت: 1397/6/3 | پذیرش: 1397/6/3 | انتشار: 1397/6/3