زمینه و هدف: در میان درمان‌های کوتاه‌مدت، رویکردهای روان پویشی بیش از تمام رویکردهای دیگر، رابطه درمانی را به عنوان زمینه‌ای برای تغییر به کار می‌گیرند. این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی روان‌درمانی روابط موضوعی کوتاه‌مدت بر روابط میان فردی، رفتارهای خودتخریب‌گری و سازمان شخصیت بیماران دارای اختلال شخصیت مرزی انجام شد.

روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی 20 بیمار مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به کلینیک‌های درمانی شهر ساری در سال 1398 انجام شد. بیماران با نمونه‌گیری تصادفی در دو گروه 10 نفری کنترل و مداخله قرار گرفتند. گروه مداخله روان‌درمانی روابط موضوعی کوتاه‌مدت را به صورت 16 جلسه فردی 45 دقیقه‌ای، هفته‌ای یک بار دریافت نمودند. گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. بیماران مقیاس‌های مصاحبه بالینی ساختار یافته First و همکاران، پرسشنامه روابط موضوعی Bell و همکاران و پرسشنامه خود تخریبی شعرباف و همکاران و سیاهه سازمان شخصیت Kernberg را تکمیل کردند.

یافته‌ها: پس از انجام مداخله، نمرات روابط بین فردی، رفتارهای خود تخریب گری و سازمان شخصیت در گروه مداخله به صورت معنی‌داری در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت (P<0.05).

نتیجه‌گیری: روان‌درمانی روابط موضوعی کوتاه‌مدت، درمانی اثربخش برای کاهش علایم بیماران دارای اختلال شخصیت مرزی است.