---

آزمون سرم شناسی ویدال به علت سرعت جواب آزمایش و سهولت انجام آن هنوز متداول ترین روش های تشخیصی بیماری تیفوئید و پاراتیفوئید به شمار می آید، اما قرابت پادگنی (آنتی ژنیک) سازواره (ارگانیسم) ایجاد کننده تیفوئید با سایر عوامل عفونی از قبیل کلی فرم ها، بروسلاها و فرانسیسلاها از قابلیت اعتماد این آزمون کاسته است. در این تحقیق سعی شده است متغیرهایی مانند ارزش پیش بینی موارد مثبت و منفی کاذب، حساسیت و ویژگی این آزمون سرم شناسی بررسی و ارزیابی شود. در این تحقیق که از نوع توصیفی-مقطعی بوده، طی سال های 77-1373، مجموعا 378 بیمار مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر همدان، در دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول بیماران تب دار مبتلا به تیفوئید بودند (182 نفر) که کشت خون آنها از نظر سالمونلاتیفی و پاراتیفی A و B و C مثبت بوده و دارای حداقل یک نوبت آزمون ویدال بودند. گروه دوم نیز بیماران تی دار غیر تیفوئیدی بودند (196 نفر) که کشت خون آنها از نظر سالمونلاهای تیفوئیدی منفی بوده ولی واجد آزمون ویدال بودند. در گروه اول از 182 بیمار تیفوئیدی، 96 نفر (52.7%) دارای عیار پادتن (آنتی بادی) O مثبت برابر یا بالاتر از 1:40 بودند و تعداد 77 نفر (42.2%) نیز دارای عیار O مثبت برابر با 1:80 یا بالاتر از آن بودند. در گروه دوم از 196 نفر 14 نفر (7.2%) دارای عیار پادتن O مثبت برابر با 1:40 و بالاتر و 11 نفر (5.6%) دارای عیار O مثبت برابر با 1:80 و بالاتر از آن بودند. در گروه اول از 182 نفر، 66.4% سالمونلاتیفی جدا گردید درحالی که تنها 31.3% از آنها دارای عیار پادتن OD بودند. باتوجه به نتایج تحقیق، حساسیت آزمون سرم شناسی ویدال با عیار 1:80 و بالاتر از آن 86%، ویژگی 64%، ارزش پیش بینی مثبت، 42% و منفی، 95% تعیین گردید. بنابراین منفی شدن آزمون ویدال از احتمال تشخیص بالینی تیفوئید نمی کاهد، درحالی که مثبت بودن آن در بیمارانی که دارای علائم منطبق با این بیماری هستند، تشخیص بالینی را حمایت نمی کند.

---

زمینه و هدف : آپاندیسیت حاد یکی از شایع‌ترین اورژانس‌های جراحی است و علی‌رغم معاینه فیزیکی و شرح حال دقیق، تشخیص آن قبل از عمل، یک مشکل اساسی است. روش‌هایی که به تشخیص آپاندیسیت کمک می‌کنند؛ شامل سونوگرافی، لاپاراسکوپی، سی‌تی اسکن و MRI می‌باشند. این مطالعه به منظور ارزیابی دقت سونوگرافی در تشخیص آپاندیسیت حاد انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی آینده‌نگر روی 265 بیمار مشکوک به آپاندیسیت مراجعه کننده به اورژانس مرکز آموزشی درمانی پنجم آذر گرگان طی شهریور 1384 لغایت شهریور 1385 انجام شد. بیماران مشکوک به آپاندیسیت توسط جراح عمومی ویزیت شدند و تمامی بیماران تحت سونوگرافی قرار گرفتند. بررسی‌های سونوگرافی با روش High graded compression انجام شد و نتایج آن با یافته‌های بالینی و آسیب‌شناسی مقایسه شد. یافته‌ها : نتایج سونوگرافی نشان‌دهنده 66 درصد حساسیت، 94 درصد ویژگی ، 98 درصد ارزش اخباری مثبت و 40 درصد ارزش اخباری منفی بود. نتیجه‌گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که سونوگرافی در تایید تشخیص بالینی کمک‌کننده است و استفاده از سونوگرافی قدرت تشخیص را افزایش داده و در کاهش لاپاروتومی منفی و اجتناب از آپاندکتومی غیرضروری کمک‌کننده است.

---

زمینه و هدف : وجود یک سیستم تریاژ کارآمد از نیازهای اساسی بخش اورژانس در راستای افزایش بهره‌وری و کاهش عوارض ناشی از تاخیر در دسترسی به موقع خدمات است. این مطالعه به منظور ارزیابی دقت نسخه فارسی سیستم پنج سطحی (ESI) (emergency severity index) در تریاژ مراجعین به بخش اورژانس بیمارستان امام حسین (ع) انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه توصیفی تریاژ پنج سطحی برای تمامی مراجعین (613 مرد و 437 زن) بخش اورژانس بیمارستان امام‌حسین(ع) تهران از فروردین ماه لغایت تیر ماه سال 1390 انجام شد. داده‌ها توسط یک پرسشنامه و به‌طور مجزا توسط یک پرستار و یک متخصص اورژانس ثبت شد و سپس مورد مقایسه قرار گرفت. برای تعیین میزان توافق بین مشاهده‌کنندگان (inter-rater agreement) تریاژ انجام شده توسط متخصص اورژانس و پرستار، ضریب کاپا مورد قیاس قرار گرفت و برای تعیین روایی، حساسیت و ویژگی تریاژ پنج سطحی از نرم‌افزار STATA-11.0 ، آزمون‌های Chi-Square و Fisher و رسم جدول roctab استفاده شد و با پیامد بیماران مقایسه گردید. یافته‌ها : کاپای محاسبه شده برای تعیین میزان توافق بین مشاهده‌کنندگان بین تریاژ پرستار و پزشک برابر 0.81 ؛ (95%CI: 0.79-0.83) تعیین شد. حساسیت و ویژگی تریاژ به ترتیب برای سطح یک 100% و 99.8% ؛ سطح دو 53.2% و 97.5% ؛ سطح سه 90.7% و 93.7% ؛ سطح چهار 67.1% و 98.3% و سطح پنج 98% و 94% تعیین شد. همچنین همپوشانی بالایی بین سطح تریاژ و پیامد بیماران مشاهده گردید (P<0.05). نتیجه‌گیری : این مطالعه نشان داد که سیستم تریاژ پنج سطحی از دقت و صحت بالایی در تریاژ و همچنین تخمین پیامد بیماران برخوردار است و می‌تواند به عنوان یک سیستم کارآمد در تریاژ بیمارستانی مورد استفاده قرار گیرد.

---

زمینه و هدف : آسپرژیلوزیس شایع‌ترین عامل ایجاد کننده عفونت‌های بیمارستانی قارچی با منشا خارجی است. این مطالعه به منظور ارزیابی حساسیت دارویی سویه‌های بالینی آسپرژیلوس فلاووس و فومیگاتوس نسبت به داروهای ایتراکونازول و آمفوتریسین B انجام شد. روش بررسی : این مطالعه آزمایشگاهی روی 25 سویه آسپرژیلوس فلاووس و 25 سویه آسپرژیلوس فومیگاتوس جدا شده از بیماران دریافت کننده عضو پیوندی انجام شد. تست حساسیت دارویی طبق استاندارد NCCLS M 38-P انجام شد. سوسپانسیون قارچی از قارچ‌های مذکور با محدوده سلولی 0.5-5X10⁴ CFU/ml توسط اسپکتروفوتومتر در 530 نانومتر تهیه گردید. رقت‌های سریالی از داروها از 0.03125 تا 16 میکروگرم بر میلی لیتر تهیه و میزان MIC داروها بعد از 48 ساعت انکوباسیون در دمای 35 درجه سانتی‌گراد تعیین گردید. یافته‌ها : محدوده MIC به دست آمده در مورد سویه آسپرژیلوس فومیگاتوس و آسپرژیلوس فلاووس در برابر ایتراکونازول به ترتیب یک تا 4 میکروگرم بر میلی لیتر و نیم تا 4 میکروگرم بر میلی لیتر بود. در حالی که محدوده MIC برای سویه‌های آسپرژیلوس فومیگاتوس و آسپرژیلوس فلاووس در برابر آمفوتریسین B به ترتیب نیم تا 2 میکروگرم بر میلی لیتر و 0.25 تا 2 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین شد. میزان MIC آمفوتریسین B به طور معنی‌داری کمتر از ایتراکونازول بود (P<0.05). نتیجه‌گیری : با توجه به میزان محدوده MIC حاصل از آمفوتریسین B و ایتراکونازول، آسپرژیلوس فلاووس و آسپرژیلوس فومیگاتوس جزء سویه‌های حساس ارزیابی شدند و سویه مقاوم از لحاظ in vitro مشاهده نگردید.

---

زمینه و هدف:مطالعات پیشین نتایج متناقضی را در خصوص اثر تمرین استقامتی بر سطوح در گردش اینترلوکین-18 (IL-18) وC-reactive protein با حساسیت بالا (hsCRP) در افراد چاق گزارش کرده‌اند. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی IL-18 و hsCRP در مردان چاق انجام شد. روش بررسی : در این کارآزمایی بالینی 18 مرد چاق به‌طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. متعاقب 12 ساعت ناشتا، قد، وزن، نمایه توده بدن، درصد چربی بدن، سطوح سرمی IL-18 و hsCRP پیش و پس از دوره تمرین اندازه‌گیری شد. پروتکل تمرین مقاومتی شامل دوازده هفته تمرین با وزنه 3 جلسه تمرین در هفته و هر جلسه به مدت 60 دقیقه بود. یافته‌ها :به دنبال دوازده هفته تمرین مقاومتی سطوح سرمی IL-18 و hsCRP در گروه مداخله به طور غیرمعنی‌داری در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت. نتیجه‌گیری : اجرای تمرین مقاومتی به مدت دوازده هفته کاهش معنی‌داری در سطح سرمی IL-18 و hsCRPمردان چاق نداشت.

---

زمینه و هدف : یرسینیا آنتروکلی تیکا میکروارگانیسمی بیماری‌زا از جنس یرسینیا است که در سراسر جهان انتشار یافته است. مطالعات مختلفی ارتباط بین اسهال حاد و سایر بیماری‌های ایجاد شده در کودکان را با آن مطرح نموده‌اند. با توجه به عدم اطلاع کافی در خصوص بیماری‌زایی سایر گونه‌های یرسینیا، این مطالعه با هدف تعیین شیوع و الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی در یرسینیا‌های آتیپیک انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی روی 384 کودک زیر 14 سال مبتلا به اسهال مراجعه کننده به بیمارستان مرکز طبی کودکان تهران انجام شد. پس از انتقال نمونه‌های مدفوع به آزمایشگاه، برای غنی‌سازی در محیط بافر قلیایی (pH=7.2) به مدت 21 روز سرماگذاری شدند. سپس در روزهای 7، 14 و 21 بر روی محیط افتراقی – انتخابی C‏efsulodin-Irgasan-Novobiocin Agar کشت داده شدند. شناسایی گونه‌های یرسینیا و تعیین حساسیت آنتی‌بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن طبق روش‌های استاندارد برای داروهای سیپروفلوکساسین، کوتریموکسازول، تتراسیکلین، کلرامفنیکل، اریترومایسین، جنتامایسین، آمپی‌سیلین و پنی‌سیلین انجام شد. یافته‌ها : 3 نمونه (0.7%) آلوده به یرسینیا و گونه‌های آن شامل یرسینیا فردریکسنی، یرسینیا کریستنسنی و یرسینیا انتروکلی‌تیکا بود. هر سه سویه جدایه یرسینیا نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های کوتریموکسازول، تتراسیکلین، کلرامفنیکل، سیپروفلوکساسین و جنتامایسین حساسیت نشان دادند. نتیجه‌گیری : این مطالعه نشانگر نقش یرسینیاهای آتیپیک در ایجاد اسهال است. لذا توجه بیشتر به گونه‌های آتیپیک یرسینیا علاوه بر یرسینیا آنتروکلی تیکا را می‌طلبد.

---

زمینه و هدف : درمان عفونت زخم به‌ویژه در موارد مزمن و پلی‌باکتریال هزینه‌های سنگینی را به دنبال دارد. این مطالعه به منظور تعیین شیوع عفونت پلی باکتریال و حساسیت ضدمیکروبی نمونه‌های عفونت زخم در بخش‌های مختلف بیمارستان بقیه الله (عج) تهران انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه توصیفی از 336 بیمار بستری در بخش‌های مختلف بیمارستان بقیه الله (عج) تهران که دارای زخم عفونی بودند؛ نمونه‌گیری و کشت انجام شد. تعیین هویت براساس تست‌های بیوشیمیایی شامل تست اکسیداز، TSI، IMVIC، لیزین دکربوکسیلاز، فنیل آلانین دآمیناز، تولید H2S، اوره، حرکت، کاتالاز، کوآگولاز، تخمیر مانیتول، حساسیت به اپتوچین، حساسیت به باسیتراسین و کوتریموکسازول، رشد در محیط بایل اسکولین و تولید DNase انجام گردید. الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌ها با استفاده از آنتی‌بیوگرام به روش انتشار دیسک به‌طور انتخابی در مورد 14 آنتی‌بیوتیک درمانی مهم تعیین شد. یافته‌ها : 294 نمونه از نظر وجود عامل پاتوژن باکتریال مثبت بود و از این تعداد، 364 ایزوله با 11 نوع باکتری مختلف حاصل شد. براساس نتایج کشت، از 294 نمونه مثبت، 245 نمونه منوباکتریال و 54 نمونه پلی‌باکتریال با انواع دو باکتریایی (45 نمونه)، سه باکتریایی (7 نمونه) و چهار باکتریایی (دو نمونه) به‌دست آمد. استافیلوکوک اورئوس، انتروکوک و اشریشیاکلی به ترتیب با مقادیر 29.7% و 15.6% و 15.6% دارای بیشترین فراوانی بودند. شایع‌ترین الگوی عفونت‌های دوباکتریایی استافیلوکوک اورئوس- انتروکوک (33%) و بیشترین بخش عفونت‌های پلی‌باکتریال با دخالت باسیل‌های گرم منفی در بخش جراحی (32.5%) ایجاد شده بود. نتایج آنتی بیوگرام نشان‌دهنده میزان بالای مقاومت آنتی‌بیوتیکی در ایزوله‌ها بود. موثرترین آنتی‌بیوتیک علیه باکتری‌های گرم منفی ایمی‌پنم و آمیکاسین و علیه باکتری‌های گرم مثبت ونکومایسین تعیین شد. همچنین 71 درصد ایزوله‌های استافیلوکوک اورئوس به اگزاسیلین مقاوم بودند. نتیجه‌گیری : تنوع عوامل باکتریایی این مطالعه مشابه با مطالعات خارجی بود. اکثر موارد عفونت زخم پلی‌باکتریال توسط پاتوژن‌های شایع بیمارستانی ایجاد شده و میزان مقاومت آنتی بیوتیکی بالای آنها بسیار هشداردهنده است.

---

زمینه و هدف: کاتاراکت وابسته به سن یکی از مهم‌ترین دلایل نابینایی در جهان است. تشخیص زودهنگام کاتاراکت می‌تواند در برطرف کردن مشکلات ناشی از این بیماری کمک کننده باشد. این مطالعه به منظور ارزیابی تیزبینی و حساسیت کانتراست در بیماران با مراحل اولیه کاتاراکت در شهرستان زاهدان انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی – تحلیلی روی 54 بیمار (108 چشم) در محدوده سنی 35 تا 50 سال با کاتاراکت مراحل اولیه مراجعه کننده به بیمارستان چشم پزشکی الزهرا زاهدان (جنوب شرق ایران) انجام شد. قومیت تمامی افراد شرکت کننده بلوچ و سیستانی بود. پس از اصلاح عیوب انکساری در صورت داشتن معیارهای ورود، تیزبینی با چارت تیزبینی E در فاصله 6 متر و حساسیت کانتراست پیلی رابسون در فاصله سه متر به صورت تک چشمی ارزیابی گردید.

یافته‌ها: همبستگی معنی‌داری بین تیزبینی و حساسیت کانتراست وجود داشت (r2 = 0.205, P=0.033). میانگین تیزبینی و حساسیت کانتراست در دو قومیت بلوچ و سیستانی تفاوت آماری معنی‌داری نداشت؛ ولی تیزبینی و حساسیت کانتراست به‌طور معنی‌داری در دو گروه جنسی زن و مرد متفاوت بود (P<0.05).

نتیجه‌گیری: مراحل اولیه کاتاراکت با وجود تاثیر جزئی بر روی تیزبینی، می‌تواند باعث کاهش حساسیت کانتراست شود. لذا اندازه‌گیری حساسیت کانتراست در شرایط نوری طبیعی در بیماران در مراحل اولیه کاتاراکت که شکایت از کاهش دید با وجود تیزبینی نرمال دارند؛ می‌تواند عملکرد بینایی آنان را به طور دقیق‌تری ارزیابی کند.

---

زمینه و هدف: توده‌های تیروئیدی از شایع‌ترین‌ دلایل‌ مراجعه‌ بیماران به‌ درمانگاه‌های‌ غدد هستند. تخلیه سوزنی‌ ظریف (Fine Needle Aspiration: FNA)‌ به‌عنوان راهکاری برای کاهش‌ جراحی تیروئید برای ضایعات خوش‌خیم‌ استفاده می‌شود. این مطالعه به منظور تعیین صحت‌ تشخیصی‌ تخلیه سوزنی‌ ظریف‌ توده‌های تیروئیدی در مقایسه با نتایج بافت‌شناسی در مراکز آموزشی‌ درمانی‌ شهر گرگان انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه‌ توصیفی - تحلیلی روی 102 بیمار (12 مرد و 90 زن) در محدوده سنی 41.60±12.25 سال با تشخیص توده‌های تیروئیدی ارجاع شده برای انجام عمل جراحی به مراکز آموزشی‌ درمانی‌ شهر گرگان طی سال‌های ١٤٠٠-١٣٩٩ انجام شد. تخلیه سوزنی‌ ظریف انجام و نمونه‌ها برای بررسی‌ به‌ بخش‌ پاتولوژی ارسال شدند. نتیجه‌ سیتولوژی در چک‌ لیست‌ ثبت‌ شد. برحسب‌ نتایج‌ سیتولوژی بخشی‌ از بیماران برای جراحی‌ ارجاع شدند. سپس‌ نتایج‌ پاتولوژی جراحی‌ نیز با یافته‌های سیتولوژی مقایسه‌ شدند. حساسیت‌ و ویژگی‌ نتایج‌ سیتولوژی توده‌های تیروئیدی در مقایسه‌ با نتایج‌ پاتولوژی نیز محاسبه‌ گردید.

یافته‌ها: نتایج FNA، اندازه توده و شکایت اصلی بیمار با نتایج بافت‌شناسی ارتباط آماری معنی داری نشان داد (P<0.05). با توجه به یافته‌های FNA در مقایسه با آسیب‌شناسی، حساسیت 74% ‌، ویژگی 88.1%‌ ، ارزش اخباری مثبت 88.1% ‌، ارزش اخباری منفی 74% ‌، میزان مثبت‌ کاذب 12% ، میزان منفی‌ کاذب 26% و دقت‌ تشخیصی 80.4% تعیین گردید.

نتیجه‌گیری: تخلیه سوزنی‌ ظریف همچنان یک‌ ابزار کلیدی در بررسی‌ توده‌های تیروئید است‌ و برای افزایش دقت‌ FNA نیاز به ارتقاء تکنیک‌های انجام  آن است.

---

زمینه و هدف: نتایج درمانی تنبلی چشم (امبلیوپی) بعد از محدوده سنی 8 تا 10 سال ضعیف و امبلیوپی در سنین بالا به درمان مقاوم است. تحریک مغزی تکرار شونده با امواج الکترومغناطیسی (Repetitive Transcranial Magnetic Stimulation: rTMS) از تلاش‌های معطوف به تغییر دادن کانونی تهییج‌پذیری کورتکسی در درمان اختلالات روانپزشکی است که تصور می‌شود با یک بیماری خاص مرتبط است. این مطالعه به منظور تعیین اثر rTMS بر درﻣﺎن تنبلی چشم ﻣﻘﺎوم ﺑﻪ درﻣﺎن در بیماران بالغ انجام شد.

روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی 16 بیمار (12 مرد و 4 زن) مبتلا به آمبلیوپی یکطرفه با میانگین سنی 30±5 سال مراجعه کننده به درمانگاه‌های بیمارستان تخصصی چشم‌پزشکی خاتم الانبیاء (ص) مشهد طی سال‌های 1395 لغایت 1396 انجام شد. بیماران به‌طور تصادفی از بین مبتلایان به آمبلیوپی یکطرفه (آنیزومتروپی، استرابیسمی یا مخلوط) که به درمان‌های متداول (بستن چشم سالم یا پنالیزاسیون) جواب نداده بودند؛ انتخاب شدند. چشم سالم به عنوان کنترل در نظر گرفته شد. مداخله درمانی شامل دریافت rTMS در چهار نوبت با فواصل دو هفته‌ای بود. حدت دید و حساسیت کنتراست بینایی بیماران در سه نوبت شامل قبل از انجام مداخله، اولین جلسه مداخله و چهارمین جلسه مداخله اندازه‌گیری و مورد مقایسه قرار گرفتند.

یافته‌ها: میانگین حدت دید در بدو مراجعه (0.36±0.19) در مقایسه با اولین جلسه درمانی (0.41±0.1) تفاوت آماری معنی‌داری نداشت؛ اما در مقایسه با جلسه چهارم (0.45±0.23) افزایش آماری معنی‌داری یافت (P<0.05). میانگین حساسیت کنتراست در بدو مراجعه (2.02±0.74) در مقایسه با اولین جلسه درمانی (1.97±0.63) و جلسه چهارم (2.16±0.94) تفاوت آماری معنی‌داری نشان نداد.

نتیجه‌گیری: در اکثر فالوآپ‌ها بهبودی در کنتراست بیماران مبتلا به تنبلی چشم مقاوم به درمان در سنین بالا توسط تحریک مغزی تکرار شونده با امواج الکترومغناطیسی مشاهده نشد و فقط بهبود دید بیماران در فالوآپ آخر نسبت به بدو مراجعه در گروه بیماران مشاهده گردید.