[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: معرفي مجله :: آخرين شماره :: آرشيو مقالات :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
آرشیو مقالات::
در باره نشریه::
بانک‌ها و نمایه‌نامه‌ها::
هیئت تحریریه::
اعضای اجرایی::
ثبت نام::
راهنمای نگارش مقاله::
ارسال مقاله::
فرم تعهدنامه::
راهنما کار با وب سایت::
برای داوران::
پرسش‌های متداول::
فرایند ارزیابی و انتشار مقاله::
در باره کارآزمایی بالینی::
اخلاق در نشر::
در باره تخلفات پژوهشی::
لینکهای مفید::
تسهیلات پایگاه::
تماس با ما::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
Google Scholar

Citation Indices from GS

AllSince 2019
Citations71893393
h-index3219
i10-index22086
:: جستجو در مقالات منتشر شده ::
2 نتیجه برای انتروکوک

شهرام شهرکی، سیدمرتضی ربیع نژاد موسوی، بهرام دهمرده، محمد آتشگه،
دوره 19، شماره 2 - ( 4-1396 )
چکیده

زمینه و هدف : انتروکوک‌ها باکتری‌های گرم مثبتی هستند که در دستگاه گوارش انسان یافت می‌شوند. عفونت‌های بیمارستانی و مقاومت آنتی‌بیوتیکی سبب افزایش اهمیت انتروکوک‌ها شده است. این مطالعه به منظور ارزیابی مولکولی ژن‌های van A و van B در جدایه‌های انتروکوکی بیمارستانی مقاوم به ونکومایسین و تیکوپلانین با استفاده از روش مولکولی PCR انجام شد.

روش بررسی : در این مطالعه توصیفی 113 جدایه از بخش‌های مختلف بیمارستان علی‌بن ابی‌طالب (ع) شهرستان زاهدان به تفکیک جنس و گونه از لحاظ ویژگی‌های بیوشیمیایی و فنوتیپی بررسی شدند. آزمون آنتی‌بیوگرام برای سنجش حساسیت آنتی‌بیوتیکی انجام گردید. بررسی حداقل غلظت بازدارندگی رشد به روش E-test انجام شد. سپس بررسی مولکولی ژن‌های van A و van B با استفاده از روش PCR انجام شد.

یافته‌ها : جدایه‌ها از نمونه‌های ادراری، کشت خون و ترشحات ریوی به ترتیب با مقادیر 92%، 6.2% و 1.8% به دست آمدند. این مطالعه نشان داد گونه‌های انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم بیشترین مقاومت را در برابر آنتی‌بیوتیک‌های ونکومایسین و تیکوپلانین داشته و ژن van A در تمامی این نمونه‌ها جدا شد و ژن vanB در همگی غایب بود.

نتیجه‌گیری : فراوانی انتروکوکوس فکالیس به مراتب بالاتر از گونه‌های دیگر بود؛ اما مقاومت گلیکوپپتیدی در انتروکوکوس فاسیوم سهم بیشتری داشت.


عاطفه حق‌پرستی، مریم محمدی سیچانی، مجید توکلی،
دوره 19، شماره 3 - ( 7-1396 )
چکیده

زمینه و هدف : امروزه به‌دلیل مصرف بی‌رویه و غیرضروری آنتی‌بیوتیک‌ها، مقاومت دارویی باکتری‌ها افزایش یافته و درمان عفونت‌های ناشی از باکتری‌های مقاوم نیز با مشکلات بسیار و هزینه بالا امکان‌پذیر است. گال‌ها از رشد غیرطبیعی بافت‌های گیاه میزبان در واکنش به حضور یک موجود زنده خارجی به‌وجود آمده و تغییر شکل پیدا کرده‌اند. گال‌های رز در اثر فعالیت زنبورهای گالزای خانواده Cynipidae به‌ویژه در اثر فعالیت نسل جنسی Diplolepsis mayri روی بوته‌های رز وحشی به‌وجود می‌آیند. این مطالعه به منظور تعیین اثر ضدباکتریایی عصاره‌های آبی، متانولی و استونی گال رز وحشی علیه استافیلوکوکوس آرئوس و انتروکوکوس فکالیس انجام شد.

روش بررسی : در این مطالعه توصیفی آزمایشگاهی، عصاره‌های متانولی، استونی و آبی گال رز وحشی در غلظت‌های 15.6، 31.3، 62.5، 125، 250 و 500 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر به روش سوکسله تهیه شدند. فعالیت ضدباکتریایی عصاره‌ها با روش انتشار چاهک و حداقل غلظت مهارکنندگی و کشندگی به روش میکرودایلوشن انجام شد. همچنین ترکیبات موثره گال رز وحشی به روش GC-MS ارزیابی گردید.

یافته‌ها : قطر هاله عدم رشد ناشی از غلظت 500 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر عصاره‌های متانولی، استونی و آبی گال رز وحشی به ترتیب 27.3 ، 26.7 و 20 میلی‌متر به‌دست آمد. قطر هاله عدم رشد گال رز وحشی در مقایسه با آنتی‌بیوتیک ایمی‌پنم تقریباً یکسان بود. غلظت عصاره‌ها با میزان فعالیت ضدباکتریایی رابطه مستقیم داشت. عصاره متانولی گال رز بالاترین اثر ضدباکتریایی را نشان داد. حداقل غلظت مهارکنندگی و حداقل غلظت کشندگی عصاره متانولی برای استافیلوکوکوس آرئوس و انتروکوکوس فکالیس به ترتیب 62.5 و 31.3 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر به‌دست آمد.

نتیجه‌گیری : عصاره‌های آبی، متانولی و استونی گال رز وحشی در شرایط آزمایشگاهی علیه استافیلوکوکوس آرئوس و انتروکوکوس فکالیس فعالیت ضدباکتریایی بالایی دارند.



صفحه 1 از 1     

مجله دانشگاه علوم پزشکی گرگان Journal of Gorgan University of Medical Sciences
Persian site map - English site map - Created in 0.06 seconds with 28 queries by YEKTAWEB 4660
Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)