|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
3 نتیجه برای اشرشیاکلی
نرگس کلانتری، دکتر ایرج نحوی، دکتر سید علی اصغر مشتاقی،
دوره 3، شماره 1 - ( 1-1380 )
چکیده
نیاز موجودات زنده به عناصر کمیاب از جمله آهن از مدت ها قبل شناخته شده است. از طرفی، وجود این عناصر با غلظت های بالا در محیط کشت ریز سازواره ها، منجر به عدم رشد آنها شده، و راه های سوخت و سازشان را تغییر می دهد. دراین مطالعه با سیلوس سرئوس به عنوان باکتری گرم مثبت واشر شیاکلی به عنوان باکتری گرم منفی در محیط کشت نوترینت براث حاوی آهن 11.2، 5.6، 1.12 میلی گرم در لیتر کلرید فریک و سولفات فرو و نوترینت براث خالص به مدت 5 ساعت انکوبه شدند. تغییرات رشد باکتری ها، هر نیم ساعت یک بار با دستگاه اسپکتروفتومتر مورد بررسی قرار گرفت. تمام آزمایش ها سه بار انجام شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل غلظت 11.2 میلی گرم در لیتر آهن فرو و فریک در گروه آزمایشی موجب توقف رشد اشرشیاکلی و باسیلوس سرئوس، و 5.6 میلی گرم در لیتر آهن دو و سه ظرفیتی، باعث کاهش رشد باسیلوس سرئوس به میزان 48.4 درصد در ساعت 3.5 می گردد. در صورتی که این غلظت از‌آهن تاثیر چندانی براشرشیاکلی نداشت. رشد باکتری ها در محیط حاوی آهن فرو و فریک با غلظت 11.2 میلی گرم در لیتر مانند گروه کنترل بود. این نتایج نشان می دهد با وجود یان که آهن از عناصر ضروری برای رشد رز سازواره ها می باشد، اگر به میزان زیاد در دسترس آنها قرار گیرد، اثرات سمی بر رشد آنها دارد. ثانیا باسیلوس سرئوس به مقادیر سمی آهن فریک و فرو حساس تر است.
دکتر لیلا براتی، دکتر فرزاد قزلسفلی، دکتر رامین آذرهوش، فریده حیدری، محمد نورا،
دوره 13، شماره 3 - ( 7-1390 )
چکیده
زمینه و هدف : عفونت ادراری شایع‌ترین عفونت باکتریایی در زمان بارداری است. زنان باردار بیشتر در معرض ابتلا به پیلونفریت می‌باشد. شناسایی به موقع عفونت ادراری و درمان متناسب با آن به خصوص در زنان باردار در مواقعی که دسترسی به انجام کشت ادرار وجودندارد؛ می‌تواند در کاهش عوارض ناشی از آن مؤثر باشد. این مطالعه به منظور تعیین حساسیت باکتری اشریشیاکلی جدا شده از کشت ادرار زنان باردار نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های رایج در شهرستان کلاله انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی روی باکتری اشرشیاکلی جدا شده از نمونه ادرار 360 زن باردار مراجعه کننده به آزمایشگاه مرکز بهداشت شهرستان کلاله در سال 1387 صورت گرفت. پس از کشت نمونه‌های ادرار در محیط‌های ائوزین متیلن بلو EMB ، بلادآگار و محیط‌های کشت افتراقی سوش اشرشیاکلی؛ آنتی‌بیوگرام با روش انتشار دیسک Kirby-Bauer انجام شد و هاله عدم رشد آن طبق استانداردهای کمیته ملی برای آزمایشگاه‌های بالینی نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها تعیین شد. یافته‌ها : میزان حساسیت به آنتی‌بیوتیک کواموکسی کلاو 5.72 درصد، آمپی‌سیلین 8.86 درصد، آموکسی‌سیلین 11.87درصد، سفازولین 32.12 درصد، سفالکسین 36.1 درصد، جنتامایسین 40.28 درصد، کوتریموکسازول 48.15 درصد، نالیدیکسیک‌اسید 55.3 درصد، نیتروفورانتویین 72.48 درصد و سفتریاکسون 80.78 درصد تعیین گردید. نتیجه‌گیری : نتایج این مطالعه نشان‌دهنده میزان بالای مقاومت باکتری اشرشیاکلی جدا شده از ادرار زنان باردار نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های آموکسی‌سیلین و آمپی‌سیلین (داروی معرفی شده خط اول در دستورالعمل مراقبت مادران باردار) در این منطقه می‌باشد. همچنین بالاترین حساسیت نسبت به سفتریاکسون و نیتروفورانتویین مشاهده گردید.
علیشا اکیا، اعظم الهی، رویا چگنه لرستانی، یزدان حمزوی،
دوره 20، شماره 4 - ( 10-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: تولید آنزیم‌های بتالاکتامازی یکی از شایع‌ترین مکانیسم‌های مقاومت باکتری‌ها در برابر آنتی‌بیوتیک‌های بتالاکتام است. این مطالعه به منظور تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و فراوانی ژن‌های AmpC در ایزوله‌های اشرشیاکلی (E.coli) بیماران سرپایی انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی 67 ایزوله E.coli مولد عفونت ادراری از بیماران سرپایی بزرگترین مرکز پزشکی در کرمانشاه بررسی شد. تعیین حساسیت نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های سفتریاکسون، سفوتاکسیم، سفتازیدیم، سفوکسیتین و ایمی‌پنم به روش انتشار در دیسک انجام شد. آزمایش فنوتیپی غربالگری AmpC با روش دیسک ترکیبی (سفوکسیتین همراه و بدون برونیک‌اسید) انجام شد. پس از استخراج ژنوم باکتری‌ها، ژن‌های MOX، CIT، DHA، ACC، EBC و FOX با روش PCR Multiplex مورد آزمایش قرار گرفتند.
یافته‌ها: مقاومت67 ایزوله E.coli به سفتریاکسون، سفوتاکسیم، سفتازیدیم و سفوکسیتین به‌ترتیب 49.2% ، 49.2%، 37.3% و 25.3% تعیین شد. 100درصد ایزوله‌ها به ایمی‌پنم حساس بودند. 17 ایزوله (25.3%) و 9 ایزوله (13.4%) به‌ترتیب به‌صورت فنوتیپی و ژنوتیپی تولیدکننده AmpC بودند. فراوانی ژن‌هایCIT ، MOX، FOX،DHA و EBC به‌ترتیب 7.4% ، 5.9% ، 4.4% و 2.9% تعیین شد؛ اما ژن ACC در ایزوله‌ها یافت نشد. به‌جز ارتباط آماری معنی‌دار بین فنوتیپ AmpC و ژن MOX (P<0.05) هیچ ارتباط آماری معنی‌دار دیگری بین فنوتیپ و ژنوتیپ AmpC یافت نشد. بین فنوتیپ AmpC و آنتی‌بیوتیک سفتازیدیم ارتباط آماری معنی‌داری وجود داشت (P<0.05). بین ژن CIT با EBC و FOX ارتباط آماری معنی‌داری یافت شد (P<0.05).
نتیجه‌گیری: جدایه‌های E.coli تولید کننده AmpC سبب مقاومت قابل توجهی به سفالوسپورین‌ها می‌شوند. یکی از گزینه‌های درمانی کنونی استفاده از کرباپنم‌ها است. با این حال شیوع نسبتاً بالا و حضور همزمان ژن‌های AmpC در بیماران سرپایی، یک نگرانی بزرگ و بیانگر این واقعیت است که این ایزوله‌ها در جامعه در حال شیوع هستند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
