زمینه و هدف: گیرندههای شبه تال در سلولهای اپیتلیال لوله رحمی در واکنشهای ایمنی با اسپرم و پاتوژنها نقش دارند. این مطالعه به منظور مقایسه عملکرد و پاسخ گیرندههای شبه تال TLR3, 4,5در شرایط فیزیولوژیک و پاتولوژیک در حضور اسپرم در شرایط in vitro انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی آزمایشگاهی سلولهای OE-E6/E7 همراه با نمونه اسپرم تازه بهدست آمده از افراد نورموزواسپرمی (N=10) و لیگاندهای اختصاصی گیرندههای شبه تال TLR3, 4,5 در سه گروه اسپرم، لیگاندهای اختصاصی و اسپرم + لیگاندهای اختصاصی کشت داده شدند. رده سلولی بدون افزودن اسپرم و لیگاند به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. غلظت سایتوکاینهای IL-6 و IL-8 ترشح شده از سلولهای OE-E6/E7 در هر چهار گروه با کمک الایزا تعیین گردید.
یافتهها: مواجهه اسپرم و لیگاندهای اختصاصی با گیرندههای شبه تالTLR3, 4,5 در سلولهای اپیتلیال لوله رحمی منجر به افزایش آماری معنیداری در سطح سایتوکاینهای IL-6 و IL-8 گردید. بین دو گروه لیگاند و لیگاند+اسپرم تفاوت آماری معنیداری در میزان تولید این سایتوکاینها از سلولهای OE-E6 / E7 مشاهده نشد.
نتیجهگیری: سلولهای اپیتلیال لوله رحمی در مواجهه با اسپرم از طریق گیرندههای شبه تال پاسخ میدهند که این پاسخ به صورت افزایش ترشح سایتوکاینها دیده میشود. از آنجا که مواجهه همزمان آنها با اسپرم و لیگاندهای اختصاصی گیرندههای شبه تال باعث افزایش تجمعی در ترشح سایتوکاینها نمیشود؛ بنابراین احتمالاً مسیر TLRs توسط فاکتورهای دیگری دچار تنظیم منفی میشود. برای روشن شدن این موضوع نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه وجود دارد.