زمینه و هدف: روند رو به افزایش مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های بتالاکتام، در باکتری فرصت طلب سودوموناس آئروژینوزا یکی از عوامل مهم مرگ و میر ناشی از عفونت‌های بیمارستانی محسوب می‌شود. این مطالعه به منظور تعیین مقاومت آنتی‌بیوتیکی و شیوع ژن‌های متالوبتالاکتامازهای IMP-1 ، VIM-1 و اینتگرون کلاس یک در ایزوله‌های بالینی سودوموناس آئروژینوزا انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 200 جدایه مشکوک به جنس سودوموناس از عفونت‌های خون، ادرار، زخم، چشم و خلط در بیمارستان ارسنجان در استان فارس طی فروردین لغایت شهریور سال 1395 انجام شد. پس از تایید جنس باکتری با تست‌های بیوشیمیایی و روش مولکولی S rRNA16و جداسازی گونه سودوموناس آئروژینوزا با استفاده از پرایمر اختصاصی ژن las I ، حساسیت آنتی‌بیوتیکی با روش دیسک دیفیوژن طبق معیار CLSI تعیین گردید. حضور ژن‌هایIMP (Imipenem)، VIM (Verona integron-encoded metallo-β-lactamase) و Int-1 (اینتگرون کلاس 1) توسط روش PCR بررسی گردید.

یافته‌ها: نتایج تست‌های فنوتیپی و ژنوتیپی منجر به جداسازی 107 جدایه سودوموناس آئروژینوزا گردید. جمعیت مورد مطالعه بیشترین مقاومت را با 38/79 درصد به سفپیم و کمترین مقاومت را با 13.08% به توبرامایسین نشان دادند. 10جدایه (9.35%) حامل Int-1، 19 جدایه (17.76%) حامل ژن IMP، 23جدایه (21.5%) حامل ژن VIM، 4 جدایه (3.74%) حامل ژن IMP و Int-1، 11 جدایه (10.28%) حامل ژن VIM و Int-1، 15 جدایه (14.02%) حامل هر دو ژنIMP و VIM، 12 جدایه (11.22%) به‌طور همزمان حامل هر سه ژن بودند. 13 جدایه (12.15%) نیز هیچ یک از ژن‌های را نداشتند.

نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دهنده افزایش مقاومت دارویی چندگانه و وجود همزمان یک یا دو ژن IMP ، VIM و Int-1 در سویه‌های سودوموناس آئروژینوزا است. Int-1 قدرت جابجایی ژن‌های مقاومت‌زا را داشته و باعث ایجاد جمعیت‌های مقاوم می‌شود.