|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
2 نتیجه برای یحیایی
حسین هراتی پور، سعید حصارکی، بهروز یحیایی،
دوره 17، شماره 3 - ( پاییز 1394 )
چکیده
زمینه و هدف : مونوسدیم گلوتامات به عنوان یکی از افزودنی‌های غذایی به کار می‌رود؛ اما مطالعاتی اثر نامطلوب مونوسدیم گلوتامات بر روی بیضه و مغز را گزارش نموده‌اند. این مطالعه به‌منظور تعیین اثر مونوسدیم گلوتامات بر مخچه موش صحرایی انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی بالغ از نژاد ویستار (12 نر - 12 ماده) به‌طور تصادفی به سه گروه آزمایش اول (A)، آزمایش دوم (B) و کنترل (C) تقسیم شدند. تعداد موش‌ها در هر گروه 8 سر (4 نر - 4 ماده) بود. موش‌های صحرایی در گروه‌های آزمایش روزانه 3 گرم و 6 گرم از ماده مونوسدیم گلوتامات را به‌صورت ترکیب با جیره غذایی به مدت 14 روز دریافت کردند. در حالی که گروه کنترل مقدار برابری از جیره غذایی را بدون ماده مونوسدیم گلوتامات دریافت کردند. جیره غذایی هم میزان و آب و غذا به صورت آزادانه در اختیار موش‌های صحرایی قرار داشت. موش‌های صحرایی در روز پانزده آزمایش کشته شدند. ساختار مخچه به دقت جدا و به سرعت در فرمالین 10 درصد بافر قرار داده شد و برای مطالعه بافت‌شناسی از روش معمول و رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین بهره گرفته شد. یافته‌ها : در گروه آزمایش اختلالات و جداشدگی‌هایی در لایه سلول‌های پورکنژ و سلول‌های لایه دانه‌دار پدید آمد و توزیع سلول‌های لایه دانه‌دار کاهش یافت. همچنین تغییرات دژنراتیو سلولی در سلول‌های لایه دانه‌دار مربوط به گروه آزمایشی که روزانه 6 گرم مونوسدیم گلوتامات را دریافت کردند؛ شدیدتر و در گروه آزمایشی با دریافت روزانه 3 گرم مونوسدیم گلوتامات کمتر بود. میانگین تعداد سلول‌های لایه گرانولار در گروه آزمایش اول 2750، گروه آزمایش دوم 2140 و در گروه کنترل 3150 بود. نتیجه‌گیری : مصرف مونوسدیم گلوتامات سبب تغییرات هیستوپاتولوژیک و کاهش تعداد سلول‌ها در مخچه موش صحرایی بالغ می‌گردد و این تغییرات وابسته به دوز است.
حسین هراتی پور، بهروز یحیایی، حدیثه جهان پور،
دوره 18، شماره 2 - ( تابستان 1395 )
چکیده
زمینه و هدف : مسمومیت یکی از شایع‌ترین علل مراجعه به اورژانس بیمارستان‌ها در بسیاری از کشورهاست. بروز انواع مسمومیت‌ها براساس ویژگی‌های فرهنگی و اقتصادی جوامع مختلف متفاوت است. این مطالعه به منظور تعیین عوامل ایجاد کننده مسمومیت در کودکان مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان‌های شاهرود انجام شد.
روش بررسی : این مطالعه توصیفی - تحلیلی به صورت مقطعی روی 201 کودک زیر 12 سال مراجعه کننده به بیمارستان‌های امام‌حسین (ع) و فاطمیه و خاتم الانبیاء شاهرود به دلیل مسمومیت از فروردین ماه 1390 تا پایان اسفند ماه 1391 انجام شد. چک‌لیستی حاوی اطلاعات دموگرافیک، اطلاعات مربوط به علت و عامل مسمومیت، علایم بالینی، مدت زمان بستری و نتیجه آن تکمیل شد.
یافته‌ها : شایع‌ترین ماده مصرفی اپیوم (51.2%) بود و متادون شایع‌ترین ماده مصرفی در میان اپیوم‌ها بود. در 180 کودک (89.6%) به طور اتفاقی و در 21 کودک (10.4%) توسط والدین یا اطرافیان تجویز شده بود. 15 کودک (7.5%) فاقد علامت بودند. 11 کودک (5.5%) با علایم عصبی – تنفسی، 93 کودک (46.3%) با علایم بالینی عصبی و 26 کودک (12.9%) با علایم گوارشی، 19 کودک (9.5%) با علایم گوارشی – تنفسی و 22 کودک (10.9%) با ضعف و بی‌حالی مراجعه کرده بودند و 2 کودک فوت نمودند. ارتباط آماری معنی‌داری بین علت مسمومیت و سن و نیز بین سطح تحصیلات والدین و نوع مسمومیت و بین نوع مسمومیت و محل سکونت وجود داشت (P<0.05).
نتیجه‌گیری : شایع‌ترین علت مسمومیت در میان کودکان مصرف مواد اپیوئیدی بود.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
