|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
2 نتیجه برای فرهود
داریوش فرهود، غلامعلی افروز، فاطمه نصرتی،
دوره 14، شماره 3 - ( پاییز 1391 )
چکیده
زمینه و هدف : نشانگان داون، ترکیبی از ویژگی‌ها و نارسایی‌های خاص جسمانی و عقب‌ماندگی ذهنی است که به‌علت اختلال شمارشی در کروموزوم 21 به‌وجود می‌آید. این نشانگان از شایع‌ترین و شناخته‌ترین اختلال کروموزومی در انسان محسوب می‌شود که منجر به مشکلات ذهنی متوسط تا شدید، به همراه علائم فیزیکی، حسی و حرکتی می‌گردد. این مطالعه به منظور تعیین عوامل مرتبط با تولد نوزاد مبتلا به نشانگان داون انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی مقطعی روی 913 مادر دارای فرزند یا جنین مبتلا به نشانگان داون مراجعه کننده به مرکز مشاوره کلینیک ژنتیک تهران در سال 1389 انجام شد. تشخیص اختلال نشانگان داون در کودکان از طریق انجام کشت کروموزوم در کلینیک انجام شد. اطلاعات مربوط به متغیرهای سن مادر، سن شروع قاعدگی، گروه خونی، تعداد سقط، نسبت فامیلی والدین و تعداد فرزندان از طریق تکمیل پرسشنامه جمع‌آوری و فراوانی نشانگان داون براساس متغیرهای مطالعه توصیف گردید. یافته‌ها : از مجموع 913 کودک مبتلا به نشانگان داون بررسی شده 493 پسر (54 درصد) و 420 نفر دختر (46 درصد) بودند و نسبت جنسی پسر به دختر 1.17 بود. تولد نوزاد مبتلا به نشانگان داون در 32.4% از مادران در سنین 30-25 سال رخ داده بود. 384 نفر (42 درصد) از والدین کودکان مبتلا به نشانگان داون نسبت فامیلی دور و نزدیک داشتند. تعداد سقط در مادران از عدم سقط (96.7%) تا 5 سقط مکرر (0.1%) متغیر بود. تعداد فرزندان از تک فرزندی (15.1%) تا 13-11 فرزند (1.3%) متغیر بود و بیشترین ابتلاء با تعداد 4 فرزند (16.5%) مشاهده گردید. نتیجه‌گیری : نتایج این مطالعه نشان‌دهنده فراوانی بیشتر تولد نوزاد مبتلا به نشانگان داون در مادران با سنین 30-25 سال بود.
ایلناز فرهودی، افسانه انتشاری مقدم، زکیه موحدزاده،
دوره 26، شماره 2 - ( تابستان 1403 )
چکیده
زمینه و هدف: پریودنتیت و آرتریت روماتوئید دو بیماری التهابی مزمن هستند که با یکدیگر ارتباط دارند. با توجه به شباهت بین این دو بیماری، داروهای مصرف شده در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید می‌تواند بر شاخص‌های پریودنتال این بیماران اثرگذار باشد. این مطالعه به منظور تعیین وضعیت شاخص‌های پریودنتال در مبتلایان به آرتریت روماتوئید تحت درمان با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی مقایسه‌ای روی 68 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید در سه گروه درمان تک دارویی (20 نفر)، دو دارویی (24 نفر) و سه دارویی (24 نفر) و 20 فرد سالم با شاخص پلاک زیر 35 درصد در شهر اردبیل طی در شش‌ماه دوم سال 1400 انجام شد. گروه تک‌دارویی شامل متوتروکسات یا هیدروکسی کلروکین، دودارویی شامل ترکیبی از متوتروکسات با هیدروکسی کلروکین یا ادالیمومب یا اینفلکسیمب و سه‌دارویی شامل ترکیبی از متوتروکسات و هیدروکسی کلروکین با آدالیمومب یا آلتبرل یا سولفاسالازین یا لفلونامید بودند. شاخص‌های پریودنتال شامل شاخص پلاک (Plaque Index: PI)، از دست رفتن اتصالات کلینیکی بین لثه و دندان (Clinical Attachment Loss: CAL)، شاخص لثه‌ای (Gingival Index: GI) و خونریزی حین پروبینگ (Bleeding on Probing: BOP) ارزیابی شدند.
یافته‌ها: شاخص‌های پریودونتال در مقایسه بین سه گروه با درمان‌های تک دارویی، دو دارویی و سه دارویی تفاوت آماری معنی‌داری نشان نداد. میانگین شاخص BOP در گروه کنترل به‌طور معنی‌داری در مقایسه با سه گروه مصرف کننده دارو بیشتر بود (P<0.05). میانگین شاخص CAL و GI بین گروه کنترل در مقایسه با گروه‌های مصرف کننده دارو تفاوت آماری معنی‌داری نشان ندادند. مقدار میانه شاخص PI در گروه کنترل 29.6 و در گروه درمان دودارویی 42.3 تعیین شد که این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار بود (P<0.05).
نتیجه‌گیری: مصرف داروهای ایمونوساپرسیو بر شاخص‌های پریودنتال بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید اثری نداشت.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
