|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
3 نتیجه برای عباسپور
حسن عموزاد مهدیرجی، ابوالفضل آقاباباییان، مجتبی میرسعیدی، ساجده فدائی ریحان آبادی، آرشین عباسپور سیدی، دوره 16، شماره 2 - ( تابستان 1393 )
چکیده
زمینه و هدف : تغییرات و عدم تعادل در سیستم هموستاز یکی از علل اصلی حملات قلبی است. اطلاعات متناقضی در مورد اثر تمرین منظم ورزشی به ویژه تمرین مقاومتی بر این عوامل وجود دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر شاخصهای هموستاز و نیمرخ لیپیدی مردان انجام شد. روش بررسی : در این کارآزمایی بالینی 16 مرد در محدوده سنی 7.7±48.5 سال به طور تصادفی در دو گروه هشتنفری مداخله و کنترل قرار گرفتند. افراد گروه مداخله در یک برنامه تمرین مقاومتی (3 روز در هفته، به مدت 8 هفته) شرکت نمودند. وزن بدن، شاخص توده بدن و سطح عوامل انعقادی فیبرینوژن، زمان پروترومبین (PT) ، زمان نسبی ترومبوپلاستین فعال شده (PTT) و تعداد پلاکتها و نیز عامل فیبرینولیتیک D-dimer و لیپیدهای پلاسما شامل تریگلیسرید، کلسترول، لیپیوپروتئین پرچگال و لیپیوپروتئین کمچگال اندازهگیری شدند. یافتهها : پس از 8 هفته تمرین مقاومتی سطح فیبرینوژن، PT ، PTT و تعداد پلاکتها در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بهطور معنیداری کاهش و عامل فیبرینولیتیک D-dimer افزایش یافت (P<0.05). در حالی که سطح کلسترول، تریگلیسرید، لیپیوپروتئین پرچگال و لیپیوپروتئین کمچگال تغییر معنیداری نداشت. نتیجهگیری : اجرای تمرین مقاومتی باعث کاهش شاخصهای هموستاز در مردان بالغ گردید؛ اما بر نیم رخ لیپیدی اثری نداشت.
مستوره کوهی رستمکلایی، غلامحسین واعظی، حسین عباسپور، دوره 16، شماره 4 - ( زمستان 1393 )
چکیده
زمینه و هدف : هورمون آنتیدیورتیک از بخش هیپوفیز خلفی در پاسخ به افزایش اسمولالیتی پلاسما آزاد شده و با اثر بر روی کلیهها باعث جذب آب و حفظ مایعات بدن میگردد. این مطالعه به منظور تعیین اثر مصرف خوراکی عصاره هیدروالکی هسته انگور قرمز (Vitis vinifera L.) بر ترشح هورمون آنتیدیورتیک موشهای صحرایی نر بالغ انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه تجربی 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به صورت تصادفی در 5 گروه 6 تایی قرار گرفتند. گروه کنترل یک میلیلیتر آب معمولی (گاواژ) و گروه کنترل مثبت 12 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن از فوروزماید را به مدت 4 روز به صورت تزریق درونصفاقی دریافت کردند. در گروههای تجربی اول تا سوم، گاواژ عصاره هیدروالکی هسته انگور قرمز در مقادیر 100، 200 و 400 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن بعد از گذشت یک ساعت از تزریق فوروزماید (12 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن) به مدت 4 روز انجام شد. در پایان روز چهارم خونگیری از قلب انجام شد و میزان هورمون آنتیدیورتیک سرم به روش ELISA اندازهگیری شد. یافتهها : میزان هورمون آنتیدیورتیک (pmol/L) گروههای دریافت کننده 100 ، 200 و 400 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن از عصاره هیدروالکی هسته انگور قرمز به ترتیب با مقادیر 2.5±21 ، 1.24±19 و 2±14 در مقایسه با گروه کنترل (3±40.5) کاهش آماری معنیداری نشان داد (P<0.05). نتیجهگیری : مصرف خوراکی عصاره هیدروالکی هسته انگور قرمز سبب کاهش هورمون آنتیدیورتیک گردید.
ساسان بادی، حامی کابوسی، حسین عباسپور، دوره 20، شماره 3 - ( پاییز 1397 )
چکیده
زمینه و هدف : عفونت هلیکوباکترپیلوری عامل بیماریزایی بسیاری از بیماریهای معده از جمله زخم پپتیک، سرطان معده و لنفوم معده است. دلایل تنوع پیامدهای عفونت ناشی از هلیکوباکترپیلوری ممکن است با اختلاف در ژنوتیپ یا بیان عوامل بیماریزایی وابسته به باکتری و نیز عوامل محیطی و میزبان مرتبط باشند. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی آللهای s1، s2، m1 و m2 ژن vacA هلیکوباکترپیلوری جداشده از نمونههای بالینی انجام شد.
روش بررسی : در این مطالعه مقطعی توصیفی - تحلیلی، نمونهگیری از 183 بیمار دچار اختلالات گوارشی مراجعه کننده به بخش آندوسکوپی بیمارستان امیرالمومنین (ع) کردکوی، استان گلستان در سال 1395 انجام شد. از هر بیمار دو نمونه بیوپسی از ناحیه آنتروم گرفته شد. نمونه اول با تست اورهآز و نمونه دوم با محلول فسفات بافر سالین ارزیابی شد. تست اورهآز 50 نمونه مثبت و استخراج DNA انجام شد. واکنش زنجیرهای پلیمراز (polymerase chain reaction) برای آللهای vacA انجام گردید. سپس ارتباط ترشح توکسین با علایم گوارشی نظیر درد شکم، درد معده، ریفلاکس، حالت تهوع، التهاب معده، خونریزی، زخم معده، سوزش، کمخونی و کاهش وزن ارزیابی شد.
یافتهها : در سویههای جداشده فراوانی آللهای s1، s2، m1 و m2 ژن vacA هلیکوباکترپیلوری به ترتیب 88 درصد، 6 درصد، 38 درصد و 70 درصد تعیین شدند. همچنین ژنوتیپهای s1/m1، s1/m2، s2/m1 و s2/m2 ژن vacA هلیکوباکترپیلوری به ترتیب 36 درصد، 58 درصد، صفر درصد و 6 درصد تعیین شدند. ترشح توکسین با علایم گوارشی از نظر آماری ارتباط معنیداری نداشت.
نتیجهگیری :. ژنوتیپ غالب بیماران دارای اختلالات گوارشی (58 درصد) s1/m2 تعیین شد و ژنوتیپ s2/m1 مشاهده نگردید.
|
|
|
|
|
|