زمینه و هدف : اختلالات اسکلتی - عضلانی یک بیماری شغلی است و به علت شرایط نامطلوب کاری بروز می‌کند. این مطالعه به منظور تعیین اختلالات اسکلتی - عضلانی و ارتباط آن با دانش ارگونومی و عوامل محیطی ایستگاه کاری کادر پرستاری انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 110 نفر از کادر پرستاری بیمارستان‌های رازی و امام شهرستان قائمشهر و ساری انجام شد. پرسشنامه ویژگی‌های دموگرافیک، پرسشنامه عمومی عوارض و ناراحتی‌های اسکلتی – عضلانی (نوردیک) و پرسشنامه بازرسی HSE و ارگونومی در ساختمان و دفاتر اداری به ترتیب برای تعیین وضعیت دموگرافیک افراد مورد مطالعه و آسیب‌های شغلی، میزان آگاهی از علم ارگونومی و مشکلات کاری استفاده گردید. یافته‌ها : شیوع درد ناحیه کمر، زانوها، مچ پاها، گردن، پشت، شانه‌ها، دست‌ها و ران‌ها به ترتیب 58.2% و 56.4% و 56.4% و 50% و 48.2% و 43.3% و 36.4% و 32.7% تعیین شد. شرایط محیط کار شامل تهویه (23.6%)، روشنایی (22.7%) و سیستم سرمایش – گرمایش (4.5%) نامطلوب ارزیابی شد. 31درصد از پرستاران صندلی و 34درصد میزکار را برای شرایط کاری و و ضعیت بدنی خود نامناسب دانستند. بین سن کارکنان و ساعات کار در هفته با اختلالات اسکلتی – عضلانی در ناحیه کمر ارتباط آماری معنی‌داری یافت شد (P<0.05). هفتاد و هفت درصد کادر پرستاری از علم ارگونومی اطلاع داشتند؛ 22.8% برای وضعیت بدنی در هنگام کارکردن آموزش دیده بودند و 60 درصد آنان در زمینه انتقال و جابجایی آموزش ندیده بودند. نتیجه‌گیری : بیشترین ابراز ناراحتی اسکلتی – عضلانی کادر پرستاری در ناحیه کمر، زانوها، مچ پاها و گردن بود. آموزش کادر پرستاری برای انتقال بیماران و وضعیت بدنی صحیح در هنگام کار ضروری است.