---

زمینه و هدف : استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین از پاتوژن‌های مهم بیمارستانی است. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده مقاوم به متی‌سیلین از دست و بینی کارکنان مراکز آموزشی - درمانی شهر ساری انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی روی 148 نفر از کارکنان درمانی بخش‌های مختلف بیمارستان‌های آموزشی شهرستان ساری در سال 1391 انجام شد. از انگشتان دست و ناحیه قدامی بینی افراد نمونه‌برداری انجام شد. نمونه‌ها بلافاصله در محیط مانیتول سالت آگار کشت داده شدند. کلنی‌های مشکوک با رنگ‌آمیزی گرم و تست‌های کاتالاز و کواگولاز مورد شناسایی قرار گرفتند. تست حساسیت به آنتی‌بیوتیک‌ها به روش دیسک دیفیوژن انجام شد. برای تعیین مقاومت استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده به متی‌سیلین از روش میکرودایلوشن براث و مشخص شدن حداقل غلظت ممانعت‌کنندگی از رشد باکتری استفاده شد. یافته‌ها : فراوانی حاملین استافیلوکوکوس اورئوس و استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین به‌ترتیب 16.2% و 9.5% تعیین شد. بیشترین درصد حاملین استافیلوکوکوس اورئوس در کارکنان بخش اتاق عمل - آنژیوگرافی و داخلی اطفال بود. بیشترین فراوانی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین در کارکنان بخش‌های اتاق عمل و آنژیوگرافی بود. تمام سویه‌ها نسبت به پنی‌سیلین و آموکسی‌سیلین مقاوم و نسبت به ونکومایسین و کلرامفنیکل حساس بودند. نتیجه‌گیری : فراوانی استافیلوکوکوس اورئوس در کارکنان بیمارستان‌های آموزشی ساری، نسبت به مطالعات مشابه در کشور پایین‌تر و فراوانی سویه‌های مقاوم به متی‌سیلین در مقایسه با مطالعات مشابه ایران بالاتر بود.

---

زمینه و هدف : آنزیم‌های بتالاکتامازی، مهم‌ترین عامل مقاومت در میان باکتری‌های گرم منفی نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های گروه بتالاکتام محسوب می‌شود. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی ژن بتالاکتاماز CTX-M-15 در سویه‌های بالینی اشریشیاکلی به روش PCR انجام شد.

روش بررسی : این مطالعه توصیفی - تحلیلی به روش مقطعی روی 120 باکتری اشریشیاکلی جدا شده در بیمارستان‌های آموزشی شهر ساری انجام شد. برای تعیین مقاومت نمونه‌ها، تست آنتی‌بیوگرام با روش Combined Disk انجام گردید. وجود ژن CTX-M-15 با روش PCR ارزیابی شد.

یافته‌ها : 120 نمونه باکتری اشریشیاکلی از عفونت ادراری، خون و عفونت زخم به ترتیب با مقادیر 81.6% (98 نمونه)، 12.5% (15 نمونه) و 5.83% (7 نمونه) جداسازی شدند. 98 نمونه ادرار، 15 نمونه خون و 7 نمونه زخم به ترتیب با 83.6% ، 12.7% و 3.6% دارای مقاومت دارویی چندگانه بودند (P<0.05). 18.3% از سویه‌های مقاوم دارای بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف از نوع CTX-M-15 بودند. بیشترین احتمال وجود CTX-M-15 در نمونه خون (20%) و سپس نمونه ادرار و زخم (14.3%) تعیین شد (P<0.05).

نتیجه‌گیری : آنزیم بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف در درصد بالایی از باکتری اشریشیاکلی جدا شده از نمونه‌های ادراری شناسایی گردید.