[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: معرفي مجله :: آخرين شماره :: آرشيو مقالات :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
آرشیو مقالات::
در باره نشریه::
بانک‌ها و نمایه‌نامه‌ها::
هیئت تحریریه::
اعضای اجرایی::
ثبت نام::
راهنمای نگارش مقاله::
ارسال مقاله::
فرم تعهدنامه::
راهنما کار با وب سایت::
برای داوران::
پرسش‌های متداول::
فرایند ارزیابی و انتشار مقاله::
در باره کارآزمایی بالینی::
اخلاق در نشر::
در باره تخلفات پژوهشی::
لینکهای مفید::
تسهیلات پایگاه::
تماس با ما::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
Google Scholar

Citation Indices from GS

AllSince 2019
Citations67453104
h-index3118
i10-index21278
:: دوره 18، شماره 1 - ( بهار 1395 ) ::
جلد 18 شماره 1 صفحات 119-114 برگشت به فهرست نسخه ها
ساخت و ارزیابی خواص ضد مس درون سلولی نانوکونژوگه D-پنی سیل آمین – دندریمر در سلول‌های مدل ویلسون (HepG2)
نازیله فانی1 ، مهدی شفیعی اردستانی* 2، پریچهر یغمائی3 ، آرتین اسدی1 ، امیر برزگر بهروز4
1- کارشناس ارشد بیوشیمی، گروه زیست شناسی، واحد علوم وتحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استادیار، گروه رادیوفارماسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران ، shafieeardestani@sina.tums.ac.ir
3- دانشیار، گروه زیست‌شناسی، واحد علوم وتحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4- کارشناس ارشد فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
چکیده:   (9015 مشاهده)

زمینه و هدف : بیماری ویلسون یک بیماری ارثی متابولیسم مس است و با رسوب بیش از حد مس در کبد و مغز مشخص می‌شود. D- پنی سیل آمین یکی از معروف‌ترین شلاتورهای مورد استفاده در درمان بیماری ویلسون است؛ اما نقص اصلی این دارو ناتوانی آن در ورود به فضای درون سلولی است. این مطالعه به منظور ساخت و ارزیابی خواص ضد مس درون سلولی نانوکونژوگه D-پنی سیل آمین – دندریمر در سلول‌های مدل ویلسون (HepG2) انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه توصیفی تحلیلی دوزهای مختلفی از داروهای دندریمر، D-پنی سیل آمین و نانوکونژوگه D-پنی سیل آمین-دندریمر به سلول‌های مدل ویلسون تزریق شد. سپس میزان غلظت مس درون سلولی هر یک از گروه‌های سلولی دریافت کننده دارو به‌طور جداگانه با دستگاه جذب اتمی بررسی و به روش مقایسه‌ای ارزیابی گردید. غلظت مس درون سلولی با استفاده از نرم‌افزار Pharm و براساس معادله خطی محاسبه شد. سمیت نانوکونژوگه D-پنی سیل آمین-دندریمر با روش MTT Assay سنجیده شد. یافته‌ها : گروه‌های سلولی دریافت کننده داروی نانوکونژوگه D-پنی سیل آمین-دندریمر بیشترین کاهش غلظت مس درون سلولی (18 ppm) را در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند (P<0.05). غلظت مس درون سلولی 46.61 تعیین شد. دوز به‌کار رفته برای داروی نانوکونژوگه D-پنی سیل آمین-دندریمر سمیتی از خود نشان نداد و اثری بر سلول‌های زنده نداشت. نتیجه‌گیری : نانوکونژوگه کردن D-پنی سیل آمین به‌وسیله دندریمر می‌تواند سبب کاهش مس درون سلولی گردد.

واژه‌های کلیدی: بیماری ویلسون، نانوکونژوگه D-پنی سیل آمین – دندریمر
متن کامل [PDF 315 kb] [English Abstract]   (16741 دریافت)    
نوع مطالعه: تحقيقي | موضوع مقاله: بیوتکنولوژی پزشکی
* نشانی نویسنده مسئول: تهران، دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده داروسازی، تلفن ۶۴۱۲۰-021 ، نمابر ۶۶۴۶۱۱۷۸
فهرست منابع
1. Das SK, Ray K. Wilson's Disease: An Update. Nat Clin Pract Neurol. 2006; 2(9):482-93.
2. Ala A, Walker AP, Ashkan K, Dooley JS, Schilsky ML. Wilson's disease. Lancet. 2007 Feb; 369(9559):397-408.
3. Iorio R, D'Ambrosi M, Marcellini M, Barbera C, Maggiore G, Zancan L, et al. Serum transaminases in children with Wilson's disease. J Pediatr Gastroenterol Nutr. 2004 Oct;39(4):331-6.
4. Sternlieb I. Wilson’s Disease and pregnancy. Hepatology. 2000 Feb; 31(2): 531-32.
5. Albert C, Aynard B, Terbe V. D-Penicillamine induced rapidly progressive glomerulonephritis with membranous nephropathy in a patient with rheumatoid arthritis. Clin Exp Rheumatol. 1994; 12(Suppl 11): 108.
6. Kowalsky RJ, Falen SW. Radiopharmaceuticals in nuclear pharmacy and nuclear medicine. 1st. Washington D.C: Nature. 2004; pp: 710-50.
7. Reux B, Weber V, Galmier MJ, Borel M, Madesclaire M, Madelmont JC, et al. Synthesis and cytotoxic properties of new fluorodeoxyglucose-coupled chlorambucil derivatives. Bioorg Med Chem. 2008 May; 16(9):5004-20. doi:10.1016/j.bmc.2008.03.038
8. McCarthy TD, Karellas P, Henderson SA, Giannis M, O'Keefe DF, Heery G, et al. Dendrimers as drugs: discovery and preclinical and clinical development of dendrimer-based microbicides for HIV and STI prevention. Mol Pharm. 2005 Jul-Aug;2(4):312-8.
9. Kim BY, Rutka JT, Chan WC. Nanomedicine. N Engl J Med. 2010 Dec; 363(25):2434-43. doi:10.1056/NEJMra0912273
10. Klajnert B, Bryszewska M. Dendrimers: properties and applications. Acta Biochim Pol. 2001;48(1):199-208.
11. Mashayekhi M, Amanlou M, Sadeghi K, Mosayebniya M, Ardestani M, Shafiee Mehravi B. Diethylentriaminepentaacetic Acid-deoxyglucoseamine (DTPA-DG): Novel Nanosized Anti-Wilson's Disease Cell Model. Am J Biomed Sci. 2013 Jan; 5(1):34-46.
12. Granqvist CG, Buhrman RA,Wyns J, Sievers AJ. Far-Infrared absorption in ultrarine al particles. Phys Rev Leet. 1976; 37(10): 625. http://dx.doi.org/10.1103/PhysRevLett.37.625
13. Cui Z, Lockman PR, Atwood CS, Hsu CH, Gupte A, Allen DD, et al. Novel D-penicillamine carrying nanoparticles for metal chelation therapy in Alzheimer's and other CNS diseases. Eur J Pharm Biopharm. 2005 Feb;59(2):263-72.
14. Adelman HM, Winters PR, Mahan CS, Wallach PM. D-penicillamine-induced myasthenia gravis: diagnosis obscured by coexisting chronic obstructive pulmonary disease. Am J Med Sci. 1995 Apr;309(4):191-3.
15. Sperling RA, Gil PR, Zhang F, Zanella M, Parak WJ. Biological applications of gold nanoparticles. Chem Soc Rev. 2008; 37(9): 1896-908. doi:10.1039/B712170A
16. Jain K, Kesharwani P, Gupta U, Jain NK. Dendrimer toxicity: Let's meet the challenge. Int J Pharm. 2010 Jul; 394(1-2):122-42. doi:10.1016/j.ijpharm.2010.04.027
17. Kolhatkar RB, Kitchens KM, Swaan PW, Ghandehari H. Surface acetylation of polyamidoamine (PAMAM) dendrimers decreases cytotoxicity while maintaining membrane permeability. Bioconjug Chem. 2007 Nov-Dec;18(6):2054-60.
18. Namazi H, Adeli M. Novel linear-globular thermoreversble hydrogel ABA type copolymer from dendritic citric acide as the A blocks and poly (ethyleneglygol) as the B block. European Polymer Journal. 2003; 39(7): 1491-1500. doi:10.1016/S0014-3057(02)00385-3
19. D'Emanuele A, Attwood D. Dendrimer-drug interactions. Adv Drug Deliv Rev. 2005 Dec;57(15):2147-62.
ارسال پیام به نویسنده مسئول


XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Fani N, Shafiee Ardestani M, Yaghmaei P, Assadi A, Barzegar Behrouz A. Synthesis and anti-intracellular Copper overload evaluation of Nanoconjugated D-penicillamine –Dendrimer in Wilson’s model cells. J Gorgan Univ Med Sci 2016; 18 (1) :114-119
URL: http://goums.ac.ir/journal/article-1-2585-fa.html

فانی نازیله، شفیعی اردستانی مهدی، یغمائی پریچهر، اسدی آرتین، برزگر بهروز امیر. ساخت و ارزیابی خواص ضد مس درون سلولی نانوکونژوگه D-پنی سیل آمین – دندریمر در سلول‌های مدل ویلسون (HepG2). مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي گرگان. 1395; 18 (1) :114-119

URL: http://goums.ac.ir/journal/article-1-2585-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 18، شماره 1 - ( بهار 1395 ) برگشت به فهرست نسخه ها
مجله دانشگاه علوم پزشکی گرگان Journal of Gorgan University of Medical Sciences
Persian site map - English site map - Created in 0.05 seconds with 38 queries by YEKTAWEB 4657