مجله زیست پزشکی جرجانی

زمینه و هدف: دلیریوم، اختلالی حاد و گذرا در عملکرد مغز است. گرچه هسته اصلی این سندرم اختلال هوشیاری و نقایص توجه و تمرکز است ولی نقص کلی در تمام عرصه های روانی تفکر، خلق، ادراک، زبان، تکلم، خواب، روانی حرکتی و دیگر حوزه های شناختی دیده می شود. دلیریوم اغلب در اتاق ریکاوری دیده می شود و پیشگویی کننده برای دلیریوم بعد از عمل در بخش است. این مطالعه به منظور تعیین میزان بروز دلیریوم در بیماران بعد از عمل جراحی در اتاق ریکاوری انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی 75 بیمار بعد از عمل جراحی عمومی و ارتوپدی در اتاق ریکاوری مرکز آموزشی درمانی شهر گرگان در سال 1389، با استفاده از معیار پرستاری غربالگری دلیریوم Nu-DESC انجام شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی کای اسکوئر و آزمون T تجزیه تحلیل شدند.

یافته ها: از 75 بیمار مورد بررسی در اتاق ریکاوری بعد از عمل ارتوپدی و عمل جراحی عمومی 3/53 درصد زن و با میانگین سنی 7/48 سال بودند. میانگین طول مدت عمل 21/129دقیقه بود. 6/26 درصد بیهوشی اسپاینال و 3/73 درصد بیهوشی عمومی داشتند. دلیریوم در 6/30 درصد از کل بیماران مشاهده شد. دلیریوم در 3/21 درصد از بیماران با عمل جراحی ارتوپدی و3/9 درصد از بیماران با عمل جراحی عمومی مشاهده گردید. دلیریوم با متغیر سن، جنس و نوع عمل جراحی ارتباط معنی دار آماری داشت.(p<0/05).

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که 6/30 درصد بیماران دلیریوم داشتند. بیماران مذکر، مسن و با عمل جراحی ارتوپدی آسیب پذیری بیشتری داشتند. بنابراین ارزیابی معمول دلیریوم در اتاق ریکاوری ممکن است در تشخیص بیماران مبتلا به دلیریوم راهنمایی برای مراقبت مناسب پرستاران از بیماران بعد از عمل جراحی باشد .