مجله زیست پزشکی جرجانی

  زمینه و هدف : میزان ابتلا به افسردگی در دانشجویان علوم پزشکی که در محیط های پراسترس حضور دارند، بیشتر است . داشتن فعالیت فیزیکی راهی برای کاهش افسردگی است . این مطالعه با هدف تعیین افسردگی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انجام شد .

  روش بررسی : در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 266 دانشجوی دختر با روش نمونه گیری تصادفی وارد مطالعه گردیدند . اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های دموگرافیک، بک و پرسشنامه بین المللی فعالیت فیز کیی ) IPAQ ( جمع آوری و ترکیب بدن با استفاده از دستگاه Body Analyzer اندازه گیری و به نرم افزار SPSS وارد شدند . برای بررسی اثر فعالیت فیزیکی بر روی افسردگی از مدل رگرسیون لجستیک با تعدیل اثر متغیرهای مخدوش کننده احتمالی استفاده گردید .

  یافته ها : میانگین سنی افراد شرکت کننده 4/2 ± 15/22 سال بود . با توجه به پرسشنامه بک، 66 نفر ) 8/24 درصد ( مبتلا به افسردگی و 185 نفر ) 5/69 درصد ( بدون بیماری و همچنین 15 نفر ) 63/5درصد ( موارد ازدست رفته ( Missing) بودند . نتایج، تفاوت آماری معنی داری را بین افسردگی و بومی و غیر بومی بودن، BMI و میزان درآمد نشان نداد . اما ارتباط آماری معنی داری از نظر فعالیت فیزیکی در دو گروه مبتلایان به افسردگی و افراد سالم وجود داشت ) 03 / P =0 (. فعالیت فیزیکی در سطح توصیه شده رابطه معکوسی را با ابتلا به افسردگی دانشجویان نشان داد، به طوری ک   ه شانس قرار گرفتن دانشجویانی که فعالیت فیزیکی در سطح توصیه شده دارند در گروه افسرده، 44 درصد کمتر از دانشجویانی است که فعالیت فیزیکی کمتر از سطح توصیه شده دارند ) OR =0/56 , CI :0/31-0/99, P =0/047 )

  نتیجه گیری : با توجه به تأثیر فعالیت فیزیکی بر کاهش افسردگی، فراهم نمودن امکانات ورزشی و توصیه افراد در جهت افزایش فعالیت بدنی و فرهنگ سازی در جامعه می تواند به عنوان راهکارهایی سازنده در جهت بهبود سلامت روان و پیشگیری از افسردگی به کار گرفته شود .