همه ما بعضی مواقع در زندگی از کسی که به ما بسیار نزدیک است، دلخور شده و یا صدمه دیده ایم. بنابراین می دانیم دلسرد شدن وپیامد احساسی آن چگونه است و چقدر سخت می توانیم با چنین مواردی برخورد کنیم . بخشش یک ارزش و فعل پسندیده ای است که معمولاً در انسان های بزرگ بیشتر دیده می شود. انسان هایی را که خود را باور کرده اند و به ارزش خود پی برده اند. بخشش یک عمل خلاقانه است و به این معنی نیست که اجازه دهیم هر کسی هر کاری که دلش خواست انجام دهد. در ضمن بسیاری از مردم می پندارند بخشیدن و گذشت کردن معادل ضعف و شکست است. یعنی اگر کسی را که باعث رنجش ما شده است ببخشیم، به معنای آن است که او احساس برنده شدن می کند. در حالی که گذشت کردن نیاز به شجاعت و توان بیشتری نسبت به نگه داشتن خشم و غضب دارد. بخشش فرایندی است که فرد را از همه احساسات منفی، در مورد شخصی که کار ناپسندی در حق او انجام داده است می رهاند .

غیبت به قلب عاطفی خانواده زخم خواهد زد ، هر چند اعضای آن هر روز دور هم جمع شوند. غیبت بین اعضای خانواده شکاف عاطفی ایجاد می کند و به جای تقویت احساسات دوستانه ، خشم آنها را نسبت به هم تقویت خواهد نمود . به وسیله غیبت یک احساس منفی تکثیر می شود و در قلبهای همه شرکت کنندگان در غیبت سرایت می کند . غیبت همیشه حامل یک انرژی منفی است و اگر چه همان لحظه آسیبهایش را نشان ندهد، مثل زخم پنهانی است که قطعا روزی سرباز خواهد کرد . از همه مهمتر غیبت همیشه مولد بدبینی است. هر چه بیشتر غیبت کنیم بیشتر همه آدمها را بد خواهیم دید . در این صورت هم اعتمادمان در ارتباط برقرار کردن کمتر می شود و هم جراتمان در نزدیک شدن به هم .