بین المللی سازی آموزش[1]:به فرآیند تلفیق بعد بین المللی، بین فرهنگی و/ یا جهانی به برنامه های آموزشی و فرایند یاددهی یادگیری؛ بین المللی سازی آموزش گویند.
تغییر و تحول بنیادی در برنامه ریزی آموزش عالی (کارکنان، هیئت علمی، مدیریت، فعالیت های آموزشی و درسی)
تغییر و تحول بنیادی در مدیریت آموزش عالی (مدیریت مشارکتی، مشتری محور، وظیفه محور با نظام غیرمتمرکز تصمیم گیری در بودجه، انتخاب کادر آموزشی و غیرآموزشی، برنامه ریزی آموزشی، برنامه ریزی درسی، برنامه درسی، ارزشیابی)
تغییر و تحول در برنامه های درسی (بازنگری برنامه های درسی، ارائه محتوا در راستای شناخت جامعه جهانی و مسائل بین المللی)
تغییر و تحول در روابط بین المللی (گسترش توافق نامه های تحقیقی بین المللی، برقراری روابط دیپلماتیک مطلوب با کشورهای مختلف، تبادل اعضای دانشگاهی، همکاری موثر در طراحی، اجرا و ارزشیابی پروژه های تحقیقاتی بین المللی)
تغییر و تحول در استفاده از منابع مالی و خدمات (اعطای خدمات حمایتی و کمک هزینه تحصیلی، حمایت از فرصت های مطالعاتی اساتید و دانشجویان، حمایت و پشتیبانی از کارگزاران بین المللی شدن آموزش عالی، افزایش بودجه دانشگاهها)
ایجاد منابع کالبدی مناسب (آموزش مجازی، ایجاد کتاب های الکترونیکی، بهره گیری از فناوری اطلاعات و ارتباطات، تجهیز دانشگاه به وسایل آزمایشگاهی به روز، برگزاری کنفرانس های از راه دور، مکاتبه و رفع اشکال های الکترونیکی با اساتید در داخل و خارج از کشور، فراهم سازی پایگاه های اطلاعاتی، برقراری ارتباط فعال و موثر میان دانشگاه ها، غنی سازی محیط های دانشگاهی با استانداردهای بین المللی)