زمینه و هدف: افرادی با سابقه آسیب رباط صلیبی قدامی (ACL)، احتمال بیشتری برای آسیب مجدد نسبت به افراد سالم دارند. بیماران مبتلا به آسیب ACL نسبت به افراد سالم قوس‌ طولی ضعیف‌تر و پای پرونیت بیشتری را دارا هستند. این مطالعه به منظور تعیین اثر استفاده کوتاه‌مدت از کفی آنتی‌پرونیت بر متغیرهای فشارکف پایی پس از بازسازی رباط صلیبی قدامی با پای پرونیت طی راه رفتن انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه شبه‌تجربی روی 15 مرد پس از بازسازی ACL با پای پرونیت (میانگین سنی 23.2±4.5 سال) و 15 مرد سالم (میانگین سنی 22.7±4.3 سال) در شهرستان اردبیل طی سال 1401 انجام شد. مقادیر فشار کف پایی طی راه رفتن با و بدون استفاده از کفی آنتی پرونیت توسط دستگاه فوت اسکن (نرخ نمونه‌برداری: 300 هرتز) ثبت و مورد مقایسه قرار گرفت.

یافته‌ها: اثر عامل گروه بر متغیر فشارکف پایی انگشت شست از لحاظ آماری معنی‌دار بود (P<0.05). مقایسه جفتی نتایج نشان‌دهنده افزایش معنی‌دار فشار در گروه ACLR (154.63±41.71 نیوتن بر سانتی‌متر مربع) در مقایسه با گروه سالم (126.54±26.57 نیوتن بر سانتی‌متر مربع) بود (P<0.05). نتایج درون‌گروهی نشان‌دهنده کاهش معنی‌دار فشار بر روی انگشتان دوم تا پنجم (215.73±60.74 نیوتن بر سانتی‌متر مربع) و کف پایی اول (420.58±107.56 نیوتن بر سانتی‌متر مربع) هنگام استفاده از کفی آنتی پرونیت در مقایسه با شرایط بدون کفی (انگشتان دوم تا پنجم 201.57±76.21 نیوتن بر سانتی‌متر مربع و کف پایی اول 400.78±118.20 نیوتن بر سانتی‌متر مربع) در گروه بازسازی ACL بودند (P<0.05).

نتیجه‌گیری: استفاده از کفی آنتی‌پرونیت می‌تواند در کاهش مقادیر فشار کف پایی پس از بازسازی رباط صلیبی قدامی در افراد با پای پرونیت طی راه رفتن موثر باشد.