[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: معرفي مجله :: آخرين شماره :: آرشيو مقالات :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
آرشیو مقالات::
در باره نشریه::
هیئت تحریریه::
اعضای اجرایی::
بانک‌ها و نمایه‌نامه‌ها::
ثبت نام::
راهنمای نگارش مقاله::
ارسال مقاله::
فرم تعهدنامه::
راهنما کار با وب سایت::
برای داوران::
پرسش‌های متداول::
آشنایی با مراحل امور::
فرایند ارزیابی و انتشار مقاله::
در باره کارآزمایی بالینی::
اخلاق در نشر::
در باره تخلفات پژوهشی::
اخبار::
لینکهای مفید::
تسهیلات پایگاه::
تماس با ما::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
Google Scholar

Citation Indices from GS

AllSince 2020
Citations76313141
h-index3318
i10-index22570
:: جستجو در مقالات منتشر شده ::
2 نتیجه برای اختلال نقص توجه بیش فعالی

منصور حکیم جوادی، مسعود غلامعلی لواسانی، حمیدرضا شکوری، عباس عبدالهی فر، فاطمه مومنی،
دوره 17، شماره 1 - ( 1-1394 )
چکیده

زمینه و هدف : نقص توجه / بیش فعالی اختلالی شایع در دوران کودکی با شیوع 5-3 درصد است. این مطالعه به منظور مقایسه اثر رفتاردرمانی، دارودرمانی و روش توأم رفتار و دارودرمانی بر کاهش علایم اختلال نقص توجه / بیش فعالی کودکان انجام گردید. روش بررسی : این مطالعه شبه‌تجربی روی 40 دانش‌آموز پسر دوره ابتدایی شهر گرگان در سال تحصیلی 90-1389 انجام شد. کودکان به‌طور غیرتصادفی در چهار گروه کنترل، رفتاردرمانی، دارودرمانی (ریتالین، 10 میلی گرم سه بار در روز) و روش توأم رفتار و دارودرمانی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از مقیاس درجه‌‌بندی کانرز فرم والدین (منزل) و فرم معلم (مدرسه) جمع‌آوری شد. اثربخشی مداخله در پیش‌آزمون و پس‌آزمون طی هشت هفته مورد مقایسه قرار گرفت. یافته‌ها : علایم اختلال نقص توجه / بیش فعالی به‌طور معنی‌داری در هر سه گروه رفتاردرمانی، دارودرمانی و روش توأم رفتار و دارودرمانی کاهش یافت (P<0.05)؛ اما این کاهش علایم در گروه دارودرمانی و روش توأم رفتار و دارودرمانی بیش از گروه رفتاردرمانی بود. نتیجه‌گیری : دارودرمانی و ترکیب رفتار و دارودرمانی اثر مشابهی در کاهش علایم اختلال نقص توجه / بیش فعالی کودکان دارند.
آذر پیردهقان، آرزو آقاکوچک، مهران کریمی، لیلا کاظمی،
دوره 17، شماره 2 - ( 4-1394 )
چکیده

زمینه و هدف : کم‌وزنی بدو تولد به عنوان عامل خطر بسیاری از اختلالات و ناتوانی‌ها در سلامت افراد از جمله انواع اختلالات روانپزشکی در کودکان در نظر گرفته می‌شود. این مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین کم‌وزنی بدو تولد و اختلال نقص توجه / بیش فعالی کودکان انجام شد. روش بررسی : این مطالعه همگروهی تاریخی روی 114 کودک در مقطع دبستان با سابقه کم‌وزنی بدو تولد و 112 کودک با وزن طبیعی بدو تولد در شهرستان یزد انجام شد. دو گروه از نظر اختلال نقص توجه / بیش فعالی براساس معیارهای DSM-IV مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها : 22.8% از گروه کم‌وزن در بدو تولد و 12.5% از گروه با وزن طبیعی بدو تولد دارای اختلال نقص توجه / بیش فعالی بودند (P<0.05). میانگین تعداد اعضای خانواده کودکان دارای اختلال نقص توجه / بیش فعالی (0.6±4.7) نسبت به کودکان سالم (0.8±4.2) اختلاف آماری معنی‌داری داشت (P<0.05). نسبت شانس ابتلا به اختلال نقص توجه / بیش فعالی در داشتن بیش از یک خواهر یا برادر 3.1 برابر (CI 95%: 1.2-7.9, P<0.001) و نیز وجود سابقه فامیلی 5.7 برابر (CI 95%: 2.6-12.4, P<0.001) تعیین گردید. نتیجه‌گیری : ابتلا به اختلال نقص توجه / بیش‌فعالی کودکان دارای سابقه کم‌وزنی بدو تولد بیشتر از کودکان با سابقه وزن طبیعی بدو تولد تعیین شد.

صفحه 1 از 1     

مجله دانشگاه علوم پزشکی گرگان Journal of Gorgan University of Medical Sciences
Persian site map - English site map - Created in 0.04 seconds with 28 queries by YEKTAWEB 4714
Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)