---

زمینه و هدف: با شناسایی نقش هلیکوباکترپیلوری در ایجاد گاستریت و زخم پپتیک، فرضیه های در مورد دخالت احتمالی این میکروب در ایجاد سوء هاضمه مطرح شده است. این مطالعه به منظور تعیین توزیع فراوانی همراهی عفونت هلیکوباکترپیلوری در مبتلایان به سوء هاضمه عملکردی به تفکیک زیر گروهها انجام گرفته است.مواد و روشها: این مطالعه روی 270 نفر از بیماران مراجعه کننده به مرکز آموزشی- درمانی 5 آذر گرگان انجام گردید. تشخیص سوء هاضمه عملکردی براساس معاینه بالینی و پاراکلینیک و در نهایت آندوسکوپی داده می شد. بعد از تایید تشخیص با آندوسکوپی 2 نمونه بیوپسی از ناحیه آنتر معده برداشته شده و در محیط اوره جهت تست اوره آز قرار می گرفت. داده ها بعد از ورود به رایانه از طریق نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای آماری کای اسکوئر و تی مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی در بیماران 40.9 سال بود. نسبت مرد به زن تقریبا برابر یک بود. عفونت هلیکوباکترپیلوری در 51.5 درصد(139) افراد یافت شد. شیوع عفونت در زیر گروه: شبه اولسر 62 درصد، شبه ریفلاکس 40.4 درصد، نا مشخص 46.1 درصد و در شبه اختلال حرکت 20 درصد که این اختلافات از لحاظ آماری معنادار بود (P<0.05). اختلاف آماری معنادار بین شیوع عفونت هلیکوپاکترپیلوری با جنسیت یافت نشد، ولی در بین گروههای سنی مختلف اختلاف آماری معنادار وجود داشت (P<0.05) . بدین صورت که بیشترین میزان شیوع عفونت در دهه 6 و 7 زندگی بود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که شیوع عفونت با هلیکوباکترپیلوری در مبتلایان به سوء هاضمه عملکردی بالا می باشد و همچنین بیشترین فراوانی در زیر گروه سوء هاضمه عملکردی شبه اولسر دیده شد.

---

زمینه و هدف: اکثر روشهای تشخیصی هلیکوباکترپیلوری تهاجمی بوده و وقت گیری و پرهزینه می باشند. با توجه به این که آنتی بادی IgG خون به بزاق انتقال می یابد این تفکر را به وجود می آورد که ممکن است بتوان از آن در تشخیص عفونت ناشی از هلیکوباکترپیلوری استفاده نمود. هدف از این تحقیق مقایسه ارزش تشخیصی آنتی بادی IgG بزاق و سرم در بیماران مبتلا به اختلالات بخش فوقانی دستگاه گوارش می باشد که عفونت هلیکوباکترپیلوری در آنها ثابت گردیده بود.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، 200 بیمار مبتلا به اختلالات بخش فوقانی دستگاه گوارش با گروه سنی 83-11 سال ارجاع شده به بخش آندوسکوپی بیمارستان امام خمینی ساری در طی یک سال به روش سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. قبل از آنجام آندوسکوپی 10-7 سی سی بزاق و 7 سی سی خون از بیماران گرفته شد. پرسشنامه ای نیز در رابطه با سابقه بیماری، علائم گوارشی. نوع ضایعه گزارشی شده در صورت انجام آندوسکوپی در گذشته، سابقه و نوع داروی مصرفی و ویژگیهای دموگرافیک بیمار تهیه گردید. در آندوسکوپی سه نمونه بیوپسی از هر قسمت آنتروم و بادی معده و سه نمونه از قسمت اثنی عشر توسط پزشک متخصص گرفته می شد و پس از انجام آزمایش اوره آز سریع بر روی یکی از نمونه های هرکیت Italy,Roma)Radim) و به روش ELIZA از نظر آنتی بادی IgG هلیکوباکترپیلوری به طور همزمان مورد آزمایش قرار گرفتند. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی آزمایش سرم وبزاق با استفاده از نرم افزار SPSS-11 و آزمون آمار کای اسکوئر با ضریب اطمینان 95 درصد (0.05=?) تعیین گردید.یافته ها: از 200 بیمار مورد مطالعه، 146 نفر(73 درصد) براساس آزمایشات استاندارد تشخیصی، از نظر هلیکوباکترپیلوری مثبت شناخته شدند. از این تعداد 125 نفر(85.6 درصد) با آزمایش سرم و 120 بیمار(82.1 درصد) با اندازه گیری سطح آنتی بادی IgG بزاق مثبت شناخته شدند. موارد منفی کاذب برای سرم 21 نفر(14.3 درصد) و برای بزاق 10 بیمار(18.5 درصد) دارای آنتی باید IgG هلیکوباکترپیلوری بود که به عنوان مثبت کاذب در محاسبات ویژگی لحاظ گردیدند. در این تحقیق حساسیت و ویژگی بزاق و سرم به ترتیب 88.2 درصد، 84.4 درصد، 92.6 دصد و 83.1 درصد بوده است. ارزش اخباری مثبت بزاق PPV) 92.3) درصد وارزش اخباری منفی آن NPV) 77.1) درصد و این مقادیر برای سرم به ترتیب 91.9 درصد و 84.4 درصد بوده است.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهند که بزاق در تشخیص عفونت از حساسیت بالای برخوردار بوده و ویژگی آن نیز با سرم برابر است. از سوی دیگر ارزش اخباری مثبت آزمایش بزاق (PPV) بیشتر از ارزش اخباری مثبت آزمایش سرم می باشد. بنابراین اندازه گیری آنتی بادی IgG بزاق می تواند جایگزین آزمایش سرم در مطالعات اپیدمیولوژیک جهت غربالگری بیماران مبتلا به هلیکوباکترپیلوری گردد.

---

جراحی آندوسکوپیک سینوس می‌تواند باعث عوارضی از جمله عوارض چشمی و مغزی شود. در صورت ایجاد عارضه چشمی یکی از علائم آن آنیزوکوریا می‌باشد. بیمار خانمی 42 ساله بود که به علت پولیپوز وسیع بینی و سینوس‌های پارانازال با بیهوشی عمومی تحت عمل جراحی آندوسکوپیک سینوس قرار گرفت. حدود نیم ساعت بعد از شروع عمل متوجه بزرگی مردمک چشم چپ شدیم که به نور پاسخ زیادی نمی‌داد و آنیزوکوریا بعد از 10-8 ساعت به حالت عادی برگشت و علائم چشـمی بیمـار حـدود 10-8 ساعت بعد از شروع عمل به حالت عادی برگشت. به علت فقدان علائم تروما به چشم، به نظر می‌رسـد که انتشـار مـواد تـزریقـی عـامل آن باشند. لذا در موارد جراحی چنانچه سایر علل ایجاد کننده رد شوند، می‌توان چنین عاملی به عنوان مولد آنیزوکوریا در نظر گرفت.

---

زمینه و هدف: هر عاملی که موجب اختلال دستگاه خروجی اشک شود؛ می‌تواند سبب اشک‌ریزش (Epiphora) گردد که یکی از علل شایع مراجعه بیماران به کلینیک‌های چشم پزشکی است. انسداد مجرای نازولاکریمال می‌تواند مادرزادی و یا اکتسابی باشد. برای درمان انسداد مجرای اشکی درمان استاندارد، جراحی داکریوسیستورینوستومی (Dacryocystorhinostomy: DCR) است که می‌تواند با دو رویکرد خارجی و اندونازال انجام گیرد. این مطالعه به منظور ارزیابی نتایج موفقیت جراحی داکریوسیستورینوستومی آندوسکوپیک بیماران با انسداد مجرای اشکی انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی روی 38 بیمار (29 زن و 9 مرد) بالای 18 سال با میانگین سنی بیماران 13.83±43.07 سال مبتلا به اشک‌ریزش که طی سال‌های 1394 لغایت 1397 به مرکز آموزشی درمانی پنجم آذر گرگان مراجعه نمودند؛ در سال 1398 انجام شد. میزان موفقیت داکریوسیستورینوسکوپی اندوسکوپیک در بهبود اشک ریزش شش ماه بعد از انجام جراحی و نیز از نظر عوارض جراحی و ارتباط یافته‌های سی‌تی اسکن ارزیابی شد.

یافته‌ها: نتایج جراحی برای 36 بیمار به میزان 94.74% موفقیت‌آمیز ارزیابی شد. انسداد مجرای اشکی سمت راست 63.2% و سمت چپ 36.8% تعیین شد. خونریزی اندک حین عمل در 76.3% و خونریزی شدید حین عمل در 7.9% مشاهده شد. در هیچیک از بیماران نشت مایع مغزی نخاعی و آسیب اربیت در حین جراحی ایجاد نشد. با توجه به یافته‌های سی‌تی اسکن، انحراف سپتوم در 76.3% از بیماران مشاهده شد که برای 41.37% از بیماران حین عمل، جراحی سپتوپلاستی نیز انجام گردید. 50 درصد از بیماران دچار سینوزیت مزمن بودند که برای همه آنان حین جراحی، دهانه سینوس‌های درگیر باز و تخلیه سینوس‌ها انجام گردید.

نتیجه‌گیری: جراحی داکریوسیستورینوستومی آندوسکوپیک روش موفقیت آمیز و قابل قبولی برای اشک‌ریزش به ویژه در بیماران دارای سینوزیت یا انحراف تیغه بینی ارزیابی شد.