|
|
|
|
جستجو در مقالات منتشر شده |
|
|
17 نتیجه برای جعفرنژادگرو
سید مجید علوی مهر، امیرعلی جعفرنژادگرو، مهدی مجلسی، دوره 21، شماره 1 - ( بهار 1398 )
چکیده
زمینه و هدف: از شاخص عدم تقارن راهرفتن میتوان برای درمانهای کلینیکی استفاده کرد. این مطالعه به منظور تعیین اثر آنی و طولانی مدت ارتز پا بر شاخص عدم تقارن طیف فرکانس نیروهای عکسالعمل زمین در کودکان دارای کف پای صاف حین راهرفتن انجام شد.
روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 15 کودک 9 تا 12 ساله پسر دارای کف پای صاف بهطور تصادفی در سه گروه عدم استفاده از ارتز، اثر آنی و طولانی مدت ارتز قرار گرفتند. برای ثبت دادههای کینماتیکی و کینتیکی طی سه شرایط راهرفتن بدون ارتز، اثر آنی و طولانی مدت به ترتیب از سیستم تحلیل حرکتی و صفحه نیرو استفاده شد.
یافتهها: شاخص عدم تقارن مؤلفه داخلی - خارجی طیف فرکانس حین راهرفتن بدون ارتز، اثر آنی و طولانی مدت ارتز در متغیرهای فرکانس میانه و پهنای باند بیشتر از 4 درصد تعیین شد. هیچ اختلاف آماری معنیداری در شاخص عدم تقارن مؤلفههای طیف فرکانس نیروهای عکسالعمل زمین، شاخص عدم تقارن تعداد هارمونیهای ضروری، شاخص عدم تقارن مجموع توان هارمونیهای ضروری و شاخص عدم تقارن شماره هارمونی پایه در سه محور عمودی، قدامی - خلفی و داخلی - خارجی بین سه شرایط راهرفتن بدون ارتز، اثر آنی و همچنین اثر طولانی مدت ارتز مشاهده نشد. با اینحال شاخص عدم تقارن مجموع توان هارمونیهای ضروری محور داخلی - خارجی اثر آنی ارتز حین راهرفتن با ارتز تمایل به کاهش را در مقایسه با راهرفتن بدون ارتز نشان داد که از نظر آماری معنیدار نبود.
نتیجهگیری: علیرغم بالا بودن شاخص عدم تقارن مؤلفه داخلی - خارجی طیف فرکانس نیروی عکسالعمل زمین حین راهرفتن بدون ارتز، اثر آنی و طولانی مدت ارتز در متغیرهای فرکانس میانه و پهنای باند، ارتز مورد استفاده اثر معنیداری را بر بهبود شاخص عدم تقارن مؤلفههای طیف فرکانس نیروی عکسالعمل زمین نشان نداد.
آیدین ولی زاده اورنج، فرشاد قربانلو، امیرعلی جعفرنژادگرو، دوره 22، شماره 2 - ( تابستان 1399 )
چکیده
زمینه و هدف: یکی از شایعترین عارضههای مفصل زانو، زانوی ضربدری (genu valgum) است. این مطالعه به منظور تعیین اثر بریس زانوی مدرج در دو زاویه 30 درجه و 60 درجه بر مؤلفههای نیروهای عکسالعمل زمین طی فرود در پسران دارای زانوی ضربدری انجام شد.
روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی 20 دانشجوی پسر در محدوده سنی 2.12±21.70 سال دارای زانوی ضربدری انجام شد. بریس زانوی مدرج در دو زاویه فلکشنی 30 درجه و 60 درجه استفاده شد. فرود از سکوی 40 سانتیمتری روی صفحه نیرو در سه شرایط بدون بریس، با بریس در زاویه 30 درجه و با بریس در زاویه 60 درجه انجام شد.
یافتهها: نیرو در راستای عمودی و طی فاز تماس پاشنه کاهش آماری معنیداری را طی شرایط فرود با بریس در زاویه 60 درجه در مقایسه با فرود بدون بریس به اندازه 15.21% نشان داد (P<0.05). همچنین اوج نیرو در راستای داخلی - خارجی طی فاز تماس پاشنه در شرایط فرود با بریس در زاویه فلکشنی 60 درجه بهطور معنیداری بیشتر از فرود با بریس در زاویه فلکشنی 30 درجه به میزان 27.18% بود (P<0.05).
نتیجهگیری: با کاهش زاویه محدود کننده فلکشن زانو نیروهای وارده بر اندام تحتانی افزایش مییابد و این امر باعث افزایش احتمال آسیب در مفصل زانو میشود. از این رو استفاده از بریس زانوی مدرج در افراد دارای زانوی ضربدری در زاویه محدود کننده فلکشنی 60 درجه توصیه میشود.
عارفه مختاری ملک آبادی، امیرعلی جعفرنژادگرو، محسن برغمدی، عباس معمارباشی، دوره 23، شماره 1 - ( بهار 1400 )
چکیده
زمینه و هدف: گیرندههای حس عمقی در کف پای سالمندان کارایی کمتری دارند و تقویت و تحریک این بخش میتواند منجر به کاهش خطر افتادن در آنان گردد. یکی از شیوههای تقویت گیرندههای حسی-عمقی در این افراد استفاده از کفی بافتدار است. این مطالعه به منظور مقایسه اثر ارتزهای بافتدار پا بر فرکانس فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی، زمان اتکا و راحتی افراد بالای 55 سال حین راه رفتن انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی روی 14 زن و 14 مرد در محدوده سنی 56 تا 70 سال که دارای توانایی راه رفتن به صورت مستقل و سلامت جسمی و ذهنی بودند؛ انجام شد. آزمودنیها در پنج وضعیت بدون ارتز و استفاده از چهار نوع ارتز (شامل کفیهای پا از نوع بافتدار ریز و درشت در دو نوع منعطف و سخت) مورد مقایسه قرار گرفتند. به منظور ثبت فعالیت الکتریکی، 8 الکترود بر روی عضلات درشت نی قدامی، دوقلو داخلی، پهن داخلی، پهن خارجی، دو سر رانی، نیم وتری، سرینی و راست کننده ستون فقرات در محل مهره 3 کمری قرار داده شدند.
یافتهها: میزان طیف فرکانس فعالیت عضلات درشت نی قدامی و پهن داخلی در مردان نسب به زنان افزایش آماری معنیداری نشان داد (P<0.05). فرکانس عضله پهن داخلی در شرایط راه رفتن با ارتز بافتدار درشت نسبت به شرایط راه رفتن بدون کفی افزایش آماری معنیداری داشت (P<0.05). ارتز بافتدار درشت منعطف نسبت به ارتز بافتدار ریز از نظر راحتی، معنیدار بود (P<0.05). زمان اتکا در هیچیک از شرایط از نظر آماری معنیدار نبود.
نتیجهگیری: افزایش فرکانس الکترومایوگرافی عضله پهن داخلی هنگام استفاده از ارتز درشت منعطف میتواند در افزایش جذب شک و کاهش نرخ بارگذاری عمودی وارد بر پا موثر باشد که این به خودی خود سبب کاهش خطر آسیب در اندام تحتانی افراد بالای 55 سال میگردد.
سعید نوری نسب، امیرعلی جعفرنژادگرو، معرفت سیاهکوهیان، آیدین ولی زاده اورنج، دوره 23، شماره 1 - ( بهار 1400 )
چکیده
زمینه و هدف: عارضه زاﻧﻮی ﭘﺮاﻧﺘﺰی ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮات الگوی هم انقباضی عضلات اﻧﺪام ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ و اقصاد دویدن همراه است. این مطالعه به منظور تعیین اثر استفاده از بریس در سه زاویه مختلف فلکشن زانو بر اقتصاد دویدن و هم انقباضی عضلات اندام تحتانی در افراد دارای زانوی پرانتزی انجام گردید.
روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی روی پسران فعال فوتبالیست دانشجو شامل 15 نفر سالم (میانگین سنی 1.55±22.86 سال) و 15 نفر دارای زانوی پرانتزی (میانگین سنی 1.80±22.13 سال) انجام شد. مقادیر فعالیت الکتریکی عضلات (درشت نئی قدامی، دوقلوی داخلی، پهن داخلی، پهن خارجی، راست رانی، دوسررانی، و نیم وتری) با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی طی چهار شرایط با و بدون استفاده از بریس ثبت شد. سپس مقادیر هم انقباضی عمومی و جهتدار طی دویدن محاسبه گردید. زوایای بریس بر روی زوایای 15، 30 و60 درجه تنظیم شد. سپس مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی از طریق دستگاه گازآنالایزر ثبت و برای محاسبه اقتصاد دویدن استفاده گردید.
یافتهها: میزان نسبت تبادل تنفسی در گروه پرانتزی نسبت به گروه سالم به طور معنیداری بیشتر بود (P<0.05). استفاده آنی از بریس بر مقادیر اقتصاد دویدن و نسبت تبادل تنفسی اثرگذار نبود. اثر عامل بریس بر همانقباضی عضلات عمومی زانو طی فاز پاسخ بارگیری به لحاظ آماری معنیدار بود (P<0.05). مقایسه جفتی نشان داد که هنگام استفاده از بریس مقادیر همانقباضی عمومی مفصل زانو به لحاظ آماری در مجموع افزایش پیدا مینماید. با وجود این هنگام استفاده از بریس 15 مقادیر همانقباضی عمومی مفصل زانو طی فاز پاسخ بارگیری کاهش پیدا نمود. اثر عامل بریس بر همانقباضی عضلات عمومی مچ پا طی فاز هل دادن به لحاظ آماری معنیدار بود (P<0.05). مقایسه جفتی نشان داد که مقادیر همانقباضی عمومی مچ پا طی فاز هل دادن در مجموع هنگام استفاده از بریس افزایش پیدا کرده است.
نتیجهگیری: استفاده از بریس 15 همانقباضی عمومی در مفصل زانو را طی فاز پاسخ بارگیری بهبود میبخشد.
امین نقدی زاده، امیرعلی جعفرنژادگرو، معرفت سیاهکوهیان، سعید نوری نسب، میترا زیوری کبیر، دوره 23، شماره 2 - ( تابستان 1400 )
چکیده
زمینه و هدف: زاﻧﻮی ﭘﺮاﻧﺘﺰی ﻧﻮﻋﯽ از ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ زاﻧﻮ در ﺻﻔﺤﻪ ﻓﺮوﻧﺘﺎل است ﮐﻪ در ﺻﻮرت اﺑﺘﻼ ﺑﻪ آن اﮔـر ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺤﻤﻞ وزن ﺑﺮ روی دو ﭘﺎ ﻗﻮزکﻫﺎی داﺧﻠﯽ ﻣﭻ ﭘﺎ در ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﮐﻨﺪیﻞﻫﺎی داخلی ران ازﻫﻢ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ. زاﻧﻮی ﭘﺮاﻧﺘﺰی در بازیکنان فوتبال از شیوع بالایی برخوردار است. این مطالعه به منظور تعیین اثر استفاده از بریس زانو و گوه خارجی بر دامنه فعالیت عضلات طی دویدن در فوتبالیستهای مرد دارای زانوی پرانتزی انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی روی 15 فوتبالیست مرد دارای زانوی پرانتزی با میانگین سنی 1.8±22.13 سال و 15 فوتبالیست مرد سالم با میانگین سنی 1.55±22.86 سال انجام شد. دادههای الکترومایوگرافی با نرخ نمونه برداری 1000 هرتز در عضلات منتخب طی پنج شرایط دویدن شامل: کنترل (بدون تداخل)، گوه خارجی 10 درجه، گوه خارجی 15 درجه، استفاده همزمان از بریس 30 درجه و گوه خارجی 10 درجه و استفاده همزمان از بریس 30 درجه و گوه خارجی 15 درجه ثبت شدند.
یافتهها: اثر تداخل درمانی بر دامنه عضلات دوسررانی و پهن خارجی در فاز هل دادن کاهش آماری معنیداری داشت (P<0.05). اثر تداخل درمانی بر دامنه فعالیت عضلات دوسررانی و پهن خارجی در فاز پاسخ بارگیری کاهش آماری معنیداری داشت (P<0.05).
نتیجهگیری: استفاده همزمان از بریس و گوه موجب کاهش فعالیت دو عضله دوسررانی و پهن خارجی میشود. کاهش فعالیت این دو عضله میتواند در نتیجه حمایت غیرفعال بریس از مفصل زانو باشد که در نهایت منجر به کاهش گشتاور آداکتوری خارجی وارده مفصل زانو میشود.
امیرعلی جعفرنژادگرو، احسان فخری، آیدین ولی زاده اورنج، راضیه علیزاده، دوره 23، شماره 3 - ( پاییز 1400 )
چکیده
زمینه و هدف: پرونیشن پا میتواند منجر به افزایش رخداد آسیب هنگام دویدن شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر کفش با میخهای دارای دو سفتی مختلف بر طیف فرکانس فعالیت عضلات هنگام دویدن در بیماران با پای پرونیت انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی روی 15 دونده مرد با میانگین سنی 6.4±27.2 سال دارای پای پرونیت انجام شد. آزمودنیها در دو شرایط با کفش میخی معمولی و کفش میخی دبل دنسیتی دویدند. فعالیت الکتریکی 8 عضله اندام تحتانی پس از 5 دقیقه دویدن با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی 8 کاناله بایومتریک (ساخت انگلیس) با الکترودهای سطحی دو قطبی ثبت شدند. محل قرار دادن الکترودها بر روی عضلات درشتنئی قدامی، دوقلوی داخلی، پهن داخلی، راست رانی، پهن خارجی، دوسررانی، نیموتری و سرینی میانی بر طبق پروتکل اروپایی سنیام بود.
یافتهها: میزان فرکانس دو عضله درشتنئی قدامی و سرینی میانی طی فاز پاسخ بارگیری در هنگام دویدن با کفش میخی دبل دنسیتی نسبت به کفش میخی معمولی به لحاظ آماری بزرگتر بود (P<0.05). میزان فرکانس عضلات طی دو فاز میانه اتکا و هل دادن بین دو شرایط دویدن با کفش میخی معمولی و کفش میخی دبل دنسیتی اختلاف آماری معنیداری نداشتند.
نتیجهگیری: کفش میخی دبل دنسیتی طی فاز پاسخ بارگیری دویدن فرکانس دو عضله سرینی میانی و درشت نئی قدامی را افزایش داد که میتواند در جذب شوک مفید باشد.
فرشاد قربانلو، امیرعلی جعفرنژادگرو، دوره 23، شماره 4 - ( زمستان 1400 )
چکیده
زمینه و هدف: عارضه زانوی ضربدری (Genu valgum) یکی از شایعترین ناهنجاریهای اندام تحتانی است که مکانیک راه رفتن را تحت تاثیر قرار میدهد. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرین اصلاحی بر هم انقباضی عضلات اندام تحتانی مردان با زانوی ضربدری طی راه رفتن انجام شد.
روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 24 دانشجوی پسر دارای زانوی ضربدری در محدوده سنی 20 تا 30 سال به طور تصادفی در دو گروه 12 نفری کنترل و مداخله قرار گرفتند. با استفاده از کالیپر شدت زانوی ضربدری با اندازهگیری فاصله قوزکهای داخلی آزمودنیها به دست آمد. تمرینات اصلاحی به مدت 8 هفته با استفاده از تراباند برای گروه مداخله انجام شد. برای ثبت فعالیت الکتریکی عضلات از دستگاه الکترومایوگرافی (biometrics ltd, UK) استفاده شد.
یافتهها: همانقباضی جهتدار فلکسوری / اکستنسوری زانو طی فاز تماس پاشنه در گروه مداخله در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون افزایش آماری معنیداری یافت (P<0.05). همچنین همانقباضی عمومی مفصل زانو طی فاز جدا شدن پاشنه افزایش آماری معنیداری نشان داد (P<0.05). همانقباضی جهت دار پهن خارجی / پهن داخلی مفصل زانو طی فاز نوسان راه رفتن در گروه مداخله افزایش آماری معنیداری را طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون نشان داد (P<0.05). در پس آزمون هم انقباضی جهتدار فلکسوری اکستنسوری زانو طی فاز تماس پاشنه، هم انقباضی عمومی زانو طی فاز جدا شدن پاشنه و هم انقباضی جهت دار پهن داخلی و پهن خارجی مفصل زانو طی فاز نوسان در گروه مداخله بزرگتر از گروه کنترل بود (P<0.05).
نتیجهگیری: افزایش همانقباضی عمومی در مفصل زانو طی فاز جدا شدن پاشنه نشاندهنده فعالیت عضلات حمایتکننده مفصل زانو پس از اعمال تمرینات اصلاحی است و باعث حفظ تعادل و ثبات در مفصل زانو میشود. همچنین افزایش هم انقباضی جهتدار فلکسوری / اکستنسوری در مفصل زانو مشاهده شد که باعث توزیع مساوی بار و فشار بین استخوان ران و درشتنی در مفصل زانو میشود.
میلاد پیران حمل آبادی، امیرعلی جعفرنژادگرو، دوره 24، شماره 1 - ( بهار 1401 )
چکیده
افشین اروجی، سیدصدرالدین شجاع الدین، امیر لطافت کار، امیرعلی جعفرنژادگرو، دوره 24، شماره 1 - ( بهار 1401 )
چکیده
زمینه و هدف: شواهد علمی مربوط به اثربخشی توانبخشی بر فعالیت الکترومیوگرافی عضلات تنه محدود است. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرینات الگوی حرکتی بر فرکانس عضلات منتخب تنه در افراد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی حین فرود تک پا انجام شد.
روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 28 بیمار با کمردرد مزمن غیراختصاصی به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه کنترل هیچگونه درمانی را دریافت نکرد. گروه مداخله درمان را به صورت انجام تمرینات الگوی حرکتی اجرا نمودند. آزمودنیها فرود آمدن از ارتفاع 30 سانتیمتری را انجام دادند. فعالیت عضلانی تنه با استفاده از سیستم الکترومایوگرافی 8 کاناله بررسی شد. ارزیابیها در پیش آزمون و بعد از شش هفته به انجام رسید.
یافتهها: طیف فرکانس عضلات رکتوس ابدومینس راست و ارکتور اسپاین کمری راست در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل پایینتر بود (P<0.05). در سایر عضلات تفاوت آماری معنیداری بین دو گروه مشاهده نشد.
نتیجهگیری: احتمالاً تمرینات الگوی حرکتی میتواند به بهبود طیف فرکانس عضلات منتخب تنه حین فرود تک پا منجر گردد.
امیرعلی جعفرنژادگرو، میلاد پیران حمل آبادی، دوره 24، شماره 2 - ( تابستان 1401 )
چکیده
زمینه و هدف: استفاده از بریس کمری بر روی کینماتیک و کینتیک اثرگذار است. این مطالعه به منظور تعیین اثر دو نوع بریس ساده و سنسوردار توراکولومبوساکرال بر فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب در مردان مبتلا به کایفوز در هنگام دویدن انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی روی 15 مرد مبتلا به کایفوز انجام شد. آزمودنیها تکلیف دویدن را در سه شرایط بدون بریس، بریس ساده و بریس دارای سنسور انجام دادند. یک سیستم الکترومایوگرافی 8 کاناله بیسیم برای ثبت فعالیت عضلات ناحیه کمر و اندام تحتانی طی دویدن استفاده شد.
یافتهها: در فازهای پاسخ بارگیری، میانه اتکا و نوسان تفاوت آماری معنیداری بین شرایط مختلف وجود نداشت؛ ولی در فاز هل دادن میانه فرکانس عضله دوقلو در حالت استفاده از بریس ساده نسبت به حالت بدون بریس بزرگتر بود (P<0.05). همچنین میانه فرکانس عضله نیمه وتری در حالت استفاده از بریس سنسوردار نسبت به حالت بریس ساده به طور معنیداری بالاتر بودند (P<0.05).
نتیجهگیری: به طور کلی استفاده از بریس و به ویژه بریس سنسوردار، سبب بهبود فعالیت عضلات در مردان مبتلا به کایفوز میشود.
امیرعلی جعفرنژادگرو، سیده مریم انواری، سعیده ناصری، دوره 24، شماره 2 - ( تابستان 1401 )
چکیده
زمینه و هدف: زانوی پرانتزی یکی از اختلالات اندام تحتانی است. این مطالعه به منظور تعیین اثر طول عمر کفش ورزشی بر هم انقباضی عمومی و جهتدار عضلات مفصل مچ پا هنگام دویدن در زنان مبتلا به زانوی پرانتزی و سالم انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه مورد - شاهدی روی 30 زن دانشجو (15 فرد مبتلا به زانوی پرانتزی درجه 2 و 15 فرد سالم) با استفاده از کفش نو و کفش کهنه (6 ماه استفاده) در آزمایشگاه بیومکانیک ورزشی دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. به هر کدام از آزمودنیها یک جفت کفش ورزشی نو داده شد. پس از داده گیری اولیه از آزمودنیها خواسته شد که به مدت 6 ماه، روزانه حداقل یک ساعت در فعالیتشان استفاده کنند. فعالیت الکتریکی عضلات با استفاده از الکترومایوگرافی سطحی ثبت گردید.
یافتهها: در هیچیک از زیر فازهای دویدن، تفاوتی بین گروههای مورد مطالعه در هم انقباضی عمومی و جهتدار مفصل مچ پا مشاهده نشد.
نتیجهگیری: طول عمر کفش اثری بر هم انقباضی عضلات مفصل مچ پا ندارد.
میلاد پیران حمل آبادی، امیرعلی جعفرنژادگرو، دوره 24، شماره 3 - ( پاییز 1401 )
چکیده
زمینه و هدف: یکی از راههای اصلاح ناهنجاری کایفوز استفاده از بریسها است. این مطالعه به منظور تعیین اثر دو نوع بریس ساده و سنسوردار توراکولومبوساکرال بر مؤلفههای نیروی واکنش زمین در مردان مبتلا به کایفوز هنگام راه رفتن انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه شبه تجربی 15 مرد مبتلا به کایفوز سینهای سه مرتبه تکلیف راه رفتن روی صفحه نیرو را در سه شرایط بدون بریس، بریس ساده و بریس دارای سنسور انجام دادند. دادههای نیروی عکسالعمل زمین از طریق دستگاه نیروسنج برتک جمعآوری شد.
یافتهها: بین شرایط با و بدون استفاده از بریس در مقدار نیروها، اوج نیروها، گشتاور آزاد و نرخ بارگذاری در هنگام راهرفتن تفاوت آماری معنیداری یافت نشد.
نتیجهگیری: تفاوتی در کینتیک راهرفتن در حالتهای با و بدون بریس در مردان مبتلا به کایفوز وجود نداشت.
میلاد پیران حمل آبادی، امیرعلی جعفرنژادگرو، دوره 25، شماره 3 - ( پاییز 1402 )
چکیده
زمینه و هدف: استفاده از ارتزهای کمری مکانیک دویدن را تغییر میدهد. یکی از عوامل بیومکانیکی مهم در توانبخشی و پیشگیری از آسیب، انقباضات همزمان مفاصل زانو و مچ پا است. این مطالعه به منظور تعیین اثر دو نوع بریس تراکولامبوساکرال بر مقادیر همانقباض مفاصل مچ پا و زانو در مردان مبتلا به کایفوز در حین دویدن انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه شبهتجربی روی 15 مرد 25-18 ساله مبتلا به کایفوز بزرگتر از 40 درجه در آزمایشگاه بیومکانیک مرکز سلامت و تندرستی دانشگاه محقق اردبیلی طی تابستان 1399انجام شد. هریک از شرکتکنندگان به طور تصادفی سه تست دویدن را در هر یک از سه حالت بدون بریس، با بریس دارای سنسور و با بریس ساده انجام دادند. این آزمایش شامل دادههای الکترومیوگرافی عضلات منتخب اندام تحتانی بود که انقباض عضلات زانو و مچ پا را در پای راست هنگام دویدن با سرعت ثابت ثبت نمود.
یافتهها: مقادیر همانقباض عمومی مفصل زانو در حالت بریس سنسوردار نسبت به حالت بدون بریس حدود 6 درصد طی فاز پاسخ بارگذاری کاهش یافت (P<0.05). هنگام استفاده از بریس ساده نسبت به حالت بدون بریس مقادیر همانقباض جهتدار مچ پا در فاز هل دادن حدود 38 درصد کاهش یافت (P<0.05). همانقباضی جهتدار عضلات پهن داخلی و پهن خارجی در حالت استفاده از بریس سنسوردار نسبت به حالت بدون بریس در فاز پاسخ بارگذاری حدود 49 درصد و در فاز میانه اتکا در حالت بدون بریس نسبت به بریس ساده حدود 47 درصد افزایش یافت (P<0.05).
نتیجهگیری: به دلیل افزایش هم انقباضی عمومی زانو در حین استفاده از بریس سنسوردار، استفاده از بریس ساده توصیه میشود.
ابراهیم پیری، امیرعلی جعفرنژادگرو، حامد ابراهیمپور، دوره 25، شماره 4 - ( 10-1402 )
چکیده
پای پرونیت به عنوان یکی از ناهنجاریهای رایج پا میتواند بیومکانیک اندام تحتانی را تحت تأثیر قرار دهد. استفاده از انواع ارتوزهای پا از جمله کفی و بریس در درمان این عارضه بسیار رایج است. نتایج موجود در رابطه با اثر ارتوزها بر درد و بیومکانیک مبتلایان به عارضه پرونیت پا متفاوت است. این مطالعه مروری در زمینه ارزیابی اثر ارتوزهای پا و کفشها بر بیومکانیک اندام تحتانی و تعادل در افراد دارای پای پرونیت انجام شد. جستجوی مقالات به زبان فارسی و لاتین از ابتدای سال 2004 تا انتهای سال 2022 بود که در پایگاه های تخصصی PubMed ، WOS ، Scopus ، ISC و موتور جستجو Google Scholar انجام گرفت. به علاوه نوع مطالعات جستجو شده از نوع مقالات پژوهشی اصیل، مروری و کارآزمایی بالینی بودند. 52 مقاله مرتبط با استفاده از کلید واژههای پای پرونیت، ارتوزهای پا، کفی طبی و کفش کنترل حرکتی انتخاب شدند و در نهایت 22 مقاله در ارتباط با اثر ارتوز و کفش بر عارضه پرونیت پا مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. یافتههای 6 مقاله نشاندهنده بهبود تعادل و به طور خاص تعادل پویا بودند. بررسی یافتههای 2 مقاله حاکی از اثرات مثبت در بهبود درد پاشنه بودند. تعداد 8 مقاله نیز گزارش نمودند کاهش نیروهای وارده بر مفاصل، جذب شوک و در نتیجه جلوگیری از آسیبهای دویدن مرتبط با پرونیشن و بهبود فعالیت عضلانی در هنگام استفاده از ارتوز رخ میدهد. به علاوه، 4 مقاله بهبود عملکرد ورزشی در ورزشکاران، کاهش نیروهای عکس العمل زمین و همچنین تغییر در فرکانس فعالیت عضلات را گزارش نمودند. در نهایت تعداد 2 مقاله نشان داد که کفش کنترل حرکتی مانع تشدید آسیب در نتیجه افزایش خستگی و به دنبال آن افزایش بارگذاری مکانیکی در حین دویدن میشود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ارتوزهای پا و کفش کنترل حرکتی میتوانند اثرات مثبتی بر تعادل، بهبود فعالیت عضلات اندام تحتانی، کاهش پرونیشن پا و نیروهای وارده بر پا و مفاصل اندام تحتانی داشته باشند.
امیرعلی جعفرنژادگرو، زینب نوروزی، ابراهیم پیری، دوره 26، شماره 1 - ( 1-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: خستگی یکی از عوامل موثر در تغییر فعالیت الکتریکی عضلات به شمار میآید. به طوری که این شاخص در ارتباط مستقیمی با افزایش پتانسیل آسیبهای عضلانی و افت عملکرد در مراحل مختلف ورزشی قرار دارد. این مطالعه به منظور مقایسه فرکانس فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی قبل و بعد از خستگی طی دویدن در افراد با سابقه COVID-19 در مقایسه با افراد سالم انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی روی 14 زن با سابقه ابتلاء به COVID-19 طی دو ماه گذشته (گروه تجربی) و 14 زن بدون سابقه ابتلاء به COVID-19 (گروه کنترل) با دامنه سنی 30-18 سال به روش نمونهگیری در دسترس در شهر اردبیل انجام شد. پروتکل خستگی با استفاده از تردمیل پیشرفته با سرعت 6 کیلومتر در ساعت شروع شد و سرعت تردمیل هر 2 دقیقه یک کیلومتر در ساعت افزایش یافت. از مقیاس ادراک 6 تا 20 Borg برای تعیین لحظه نهایی خستگی شرکت کنندگان استفاده شد. پروتکل خستگی دویدن در حالت پایدار بیش از 17 در مقیاس 6 تا 20 Borg یا 80 درصد حداکثر ضربان قلب به پایان میرسید. دادههای الکترومایوگرافی با استفاده از برنامه بایومتریک دیتالیت قبل و بعد از پروتکل خستگی تحلیل شدند.
یافتهها: در فرکانس فعالیت الکتریکی عضله پهن خارجی بین پسآزمون گروه کنترل و گروه تجربی افزایش آماری معنیداری وجود داشت (d=0.410, P=0.035). مقایسه بین اختلاف پیشآزمون - پسآزمون فرکانس فعالیت الکتریکی عضله پهن خارجی بعد از خستگی در مقایسه با قبل از خستگی طی فاز پاسخ بارگیری دویدن در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل افزایش آماری معنیداری داشت (d=0.602, P=0.016). فرکانس فعالیت عضله نیموتری بعد از خستگی در مقایسه با قبل از خستگی طی فاز میانه استقرار دویدن دچار افزایش شد (d=0.261, P=0.005). اثر عامل خستگی بر فرکانس فعالیت عضله پهن خارجی طی فاز هل دادن دویدن از نظر آماری معنیدار بود (d=0.140, P=0.049). فرکانس فعالیت عضله پهن خارجی بعد از خستگی در مقایسه با قبل از خستگی طی فاز هل دادن دویدن در گروه تجربی دچار افزایش گردید.
نتیجهگیری: افزایش فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی در فازهای مختلف دویدن پس از خستگی در افراد با سابقه ابتلاء به COVID-19 میتواند به دلیل کاهش هماهنگی عصبی عضلانی باشد.
حامد ابراهیمپور، امیرعلی جعفرنژادگرو، ابراهیم پیری، احسان فخری میرزانق، دوره 26، شماره 2 - ( تابستان 1403 )
چکیده
یکی از بزرگترین و پیچیدهترین مفاصل بدن انسان مفصل زانو است. ژنووالگوم (زانوی ضربدری) یکی از ناهنجاریهای اندام تحتانی در صفحه فورنتال است که میتواند با تغییرات بیومکانیک اندام تحتانی همراه باشد. این مرور سیستماتیک به منظور ارزیابی اثر انواع تمرینات ورزشی اصلاحی و ابزارهای حمایتی در مبتلایان به زانوی ضربدری انجام شد. جستجوی مقالات از نوع پژوهشی اصیل، مروری و کارآزمایی بالینی به زبان فارسی و انگلیسی از پایگاههای استنادی WOS ، SID ، ISC ، Magiran ، Scopus ، PubMed و Google Scholar منتشر شده طی ژانویه 2008 تا ابتدای مارس 2023 انجام شد. تعداد 76 مقاله مرتبط بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند و در نهایت 22 مقاله در ارتباط با اثر انواع تمرینات ورزشی و ابزارهای حمایتی بر عارضه زانوی ضربدری مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. یافتههای یک مطالعه در ارتباط با اثر تمرینات هوازی با اثرگذاری بر شاخص توده بدنی و کاهش شدت ژنووالگوم بود. یافتههای برخی از مطالعات در زمینه اثر مثبت انجام تمرینات مقاومتی و اصلاحی بر بهبود فعالیت الکتریکی عضلات و ثبات زانو بوده است. بررسی یافتههای یک مطالعه نشان داد که استفاده از کفی طبی میتواند عاملی مهم برای افزایش حمایت از مفصل زانو هنگام فرود از پلهها باشد. یافتههای شش مطالعه نشاندهنده اثر مثبت استفاده ارتز، گوه و بریس در مبتلایان زانوی ضربدری بودند. در حالی که تنها در یک مطالعه به اثر منفی استفاده از ابزارهای فوق به دلیل کاهش زاویه محدود کننده بریس مورد استفاده در مفصل زانو، افزایش نیروهای وارده و در نهایت افزایش آسیب اشاره شده است. در نهایت یافتههای سه مطالعه با اثر مثبت استفاده از کنزیوتیپ در مبتلایان به عارضه زانو ضربدری مرتبط بودند. بهنظر میرسد که انجام تمرینات ورزشی اصلاحی به ویژه تمرینات مقاومتی با تراباند و اصلاحی همراه با ابزارهای حمایتی همچون کفی برای حمایت قوس داخلی پا و کنزیوتیپ میتواند برای کاهش درجات والگوس زانو در مبتلایان به عارضه زانو ضربدری مفید واقع شود.
راضیه علیزاده، امیرعلی جعفرنژادگرو، داود خضری، حیدر ساجدی، احسان فخری میرزانق، دوره 26، شماره 3 - ( پاییز 1403 )
چکیده
زمینه و هدف: افرادی با سابقه آسیب رباط صلیبی قدامی (ACL)، احتمال بیشتری برای آسیب مجدد نسبت به افراد سالم دارند. بیماران مبتلا به آسیب ACL نسبت به افراد سالم قوس طولی ضعیفتر و پای پرونیت بیشتری را دارا هستند. این مطالعه به منظور تعیین اثر استفاده کوتاهمدت از کفی آنتیپرونیت بر متغیرهای فشارکف پایی پس از بازسازی رباط صلیبی قدامی با پای پرونیت طی راه رفتن انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه شبهتجربی روی 15 مرد پس از بازسازی ACL با پای پرونیت (میانگین سنی 23.2±4.5 سال) و 15 مرد سالم (میانگین سنی 22.7±4.3 سال) در شهرستان اردبیل طی سال 1401 انجام شد. مقادیر فشار کف پایی طی راه رفتن با و بدون استفاده از کفی آنتی پرونیت توسط دستگاه فوت اسکن (نرخ نمونهبرداری: 300 هرتز) ثبت و مورد مقایسه قرار گرفت.
یافتهها: اثر عامل گروه بر متغیر فشارکف پایی انگشت شست از لحاظ آماری معنیدار بود (P<0.05). مقایسه جفتی نتایج نشاندهنده افزایش معنیدار فشار در گروه ACLR (154.63±41.71 نیوتن بر سانتیمتر مربع) در مقایسه با گروه سالم (126.54±26.57 نیوتن بر سانتیمتر مربع) بود (P<0.05). نتایج درونگروهی نشاندهنده کاهش معنیدار فشار بر روی انگشتان دوم تا پنجم (215.73±60.74 نیوتن بر سانتیمتر مربع) و کف پایی اول (420.58±107.56 نیوتن بر سانتیمتر مربع) هنگام استفاده از کفی آنتی پرونیت در مقایسه با شرایط بدون کفی (انگشتان دوم تا پنجم 201.57±76.21 نیوتن بر سانتیمتر مربع و کف پایی اول 400.78±118.20 نیوتن بر سانتیمتر مربع) در گروه بازسازی ACL بودند (P<0.05).
نتیجهگیری: استفاده از کفی آنتیپرونیت میتواند در کاهش مقادیر فشار کف پایی پس از بازسازی رباط صلیبی قدامی در افراد با پای پرونیت طی راه رفتن موثر باشد.
|
|
|
|
|
|