روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی روی رده سلولی DU145 (پروستات) خریداری شده از بانک سلولی ذخایر ملی ژنتیک در آزمایشگاه کشت سلولی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. پاساژ سلول برای تماس با داروهای موردنظر در گروههای شامل غلظتهای کورکومین 2، 4، 6، 8 و 10 میکروگرم بر میلیلیتر و غلظت 4.46 میکروگرم بر میلیلیتر دوستاکسل به صورت triplicate به مدت 24 ساعت انکوبه شدند. میزان کشت برای تست MTT برابر با 104 سلول در هر چاهک بود. برای تست آپاپتوز در 4 گروه (دوستاکسل در غلظت 4.46 میکرومولار، کورکومین در غلظت 2 میکرومولار بههمراه دوستاکسل در غلظت اپتیمم، کورکومین در غلظت 10 میکرومولار بههمراه دوستاکسل در غلظت اپتیمم و کورکومین در غلظت 10 میکرومولار به تنهایی) با میزان کشت سلول در پلیت 6 خانه به میزان 5´105 سلول در هر چاهک، طراحی گردید. پس از تماس با سلولها تستهای MTT و تعیین میزان آپوپتوز انجام شد.
یافتهها: دوستاکسل میزان حیات سلولهای DU145 (پروستات) را نزدیک به 50 درصد کاهش داد (P<0.05). گروههای دریافت کننده کورکومین به همراه دوستاکسل به صورت وابسته به دوز از میزان سمیت سلولی کاستند و سبب افزایش میزان حیات سلولهای DU145 (پروستات) شدند (P<0.05). همچنین کورکومین توانست میزان آپوپتوز را در سلولهای DU145 (پروستات) 90 درصد کاهش دهد.
نتیجهگیری: کورکومین سبب افزایش میزان حیات سلولی میگردد. همچنین کورکومین میتواند میزان آپوپتوز را در سلولهای DU145 (پروستات) کاهش دهد.