معرفی ماده 37 برنامه پنجم توسعه :

اکثر بیماری های غیرواگیر ناشی از عوامل خطری می باشند که قابل پیشگیری هستند و ریشه در شیوه زندگی نامناسب دارد. یکی از این عوامل خطر، تغذیه ناصحیح و غیر بهداشتی است که منجر به افزایش وزن و اختلالات ناشی از آن، فشارخون، بیماریهای قلبی عروقی، دیابت و بیماریهای عضلانی اسکلتی می شود. بروز بیماریهای مذکور با مصرف موارد غذایی چرب (انواع روغن های جامد، سس های چرب، روغن های با اسید چرب ترانس بالای 5% و محصولاتی که با روغن های با اسید چرب ترانس بالای 5% تهیه شده است) مواد غذایی شور (اسنک های شور، غلات حجیم شده، چیپس، کنسروهای شور، خیارشور و سایر شوریجات)، نوشیدنی ها (نوشبه گازدار، نوشیدنی های صنعتی، نوشابه های انرژی زا و نوشابه های رژیمی) و غذاهای صنعتی فرآوری شده تهدید کننده سلامت (سوسیس، کالباس، همبرگر و ناگت) افزایش می یابد.این موارد غذایی مضر سلامتی که به آن کالاهای آسیب رسان به سلامت اطلاق می گردد، امروزه با حجم بالایی در سوپرمارکت ها یافت می شوند و به وفور از طریق رسانه های دیداری و شنیداری تبلیغ می گردند. مرور نتایج مطالعات سیستماتیک نشان داده است که این تبلیغات روی ترجیحات غذایی افراد، افزایش تقاضا برای خرید و میزان مصرف تاثیر گذار است. اگر چه سلیقه شخصی افراد در تعیین نوع رژیم غذایی شان با اهمیت است اما باید بپذیریم که رسانه ها به شدت روی رفتار مصرف و خرید افراد و در شکل دهی الگوی غذایی مردم تاثیرگذارند و بی شک عدم تبلیغ این خوراکی ها می تواند باعث کاهش استقبال مردم از این مواد و کاهش بیماریهای مرتبط گردد. به منظور کاهش آسیب پذیری افراد جامعه نسبت به اثرات سوء تبلیغات این کالاها طبق بند الف و ب ماده 37 قانون برنامه پنجم توسعه، باید فهرست اقدامات و کالاهای آسیب رسان به سلامت و داروهای با احتمال سوء مصرف تعیین و ابلاغ شود و نیز تبلیغ خدمات و کالاهای تهدید کننده سلامت اعلام شده از سوی کلیه رسانه ها ممنوع است.

منبع : خبرنامه های بیماریهای غیرواگیرشماره 5، بهمن ماه 1391.