مقدمه
با عنایت به اهمیت موضوع و نیاز جامعه بشری به امر خطیر «روابط عمومی » در پیشبرد اهداف کلان و نفوذ در افکار عمومی، صاحبان علوم ارتباطات را بر آن داشته است تا از تمامی ابعاد و زوایا این علم و هنر را بررسی و تحلیل نموده و در قالب کتاب های متعدد و متنوعی به جوامع علمی بشری تحویل نمایند.
با مطالعه و تأمل در این امر تعاریف متنوع و متفاوتی را از «روابط عمومی» بیان کرده اند، که هریک از این تعاریف یک زاویه و یک وظیفه از وظایف خطیر روابط عمومی را در برگرفته است که در ذیل به چند نمونه از آن اشاره می کنیم. با استناد به تعاریف متعدد می توان گفت: روابط عمومی چشم، گوش، زبان، آئینه تمام نما، وکیل مدافع و تصویر ساز و .... سازمان می باشد.
افکار عمومی محور فعالیت های روابط عمومی است. یک پدیده روانی - اجتماعی است. افکار عمومی تعامل میان نظرات فرد و گروهی است که به صورت یک فکر عمومی شاید در چند مرحله جابجا شود و سرانجام وحدت به وجود می آید و این وحدت فکری در بالای هرم جامعه قرار می گیرد و خود را بر حکومت تحمیل می کنند. از این جهت می توان گفت افکار عمومی یک تولید اجتماعی است و جامعه افکار عمومی را تولید می کند. با این تعریف می بینیم که دیگر پدیده های جمعی با آداب و رسوم و احساسات عمومی متفاوت است ولی موضوعات مشترکی دارد.
تعاریف روابط عمومی
1- روابط عمومی کوشش مدبرانه ای است برای ترغیب و تشویق مردم یا نفوذ در افکار آنان به وسیله به کار بردن وسایل ارتباطی برای آنکه مردم نظر خوب نسبت به یک موسسه داشته باشند و آن را محترم بشمارند حمایت و پشتیبانی کنند و در فراز و نشیب ها در کنار او باقی بمانند.
2- روابط عمومی ارتباطی دو جانبه بین افکار عمومی و مدیران است.
3- پروفسور حمید مولانا: استاد علوم ارتباطات دانشکده امریکن
واشنگتن: روابط عمومی یک نوع تبلیغات است. تبلیغات به صورت خیلی بزرگتر نه به صورت آگهی، آگهی یک رشته فرعی از تبلیغات است.
4- خلاصه ترین و موجزترین تعریف عبارت از آن است که روابط عمومی یعنی نفوذ در افکار عمومی.
با توجه به تعاریف مذکور از روابط عمومی لازم می آید به عناصر مهم ارتباطی نیز اشاره شود. در ابتدایی ترین نوع مدل ارتباطی که از ارسطو به یادگار مانده است فرستنده، پیام و گیرنده به عنوان عناصر اساسی برقراری ارتباط ذکر شده است. این شیوه برای ارتباطات ساده و بخصوص رو در رو و شفاهی مطرح بوده است.
در صورتی که یکی از این عناصر (فرستنده، گیرنده یا پیام) موجود نباشد ، هیچ گونه ارتباطی برقرار نمی گردد.