زمینه و هدف: تب مالت (Brucellosis) که ناشی از گونه‌های بروسلا است؛ توسط سازمان بهداشت جهانی یک بیماری زئونوز نادیده گرفته شده به حساب می‌آید. تب مالت در انسان یک بیماری سیستمیک محسوب شده که ارگان‌ها و بافت‌های متعددی را درگیر نموده و یک سلسله علایم غیراختصاصی ایجاد می‌کند. این مطالعه به منظور تعیین دانش، نگرش و عملکرد دامداران در کنترل بیماری تب مالت انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی – تحلیلی روی 300 نفر از روستائیان دامدار باسواد شهرستان بوئین‌زهرا در استان قزوین طی سال 1398 انجام شد. تعداد 5 روستا شامل 100 خانوار به صورت در دسترس انتخاب و وارد مطالعه شدند. متغیرهای دموگرافیک مانند سن، سطح تحصیلات و تعداد افراد خانواده ثبت شد. آگاهی، نگرش و عملکرد و عوامل موثر بر آنها به وسیله پرسشنامه شش قسمتی محقق‌ساخته ساختارمند حاوی 30 پرسش ارزیابی گردید.

یافته‌ها: میانگین سنی دامداران 16.4±41.3 سال بود. 90.7% در مورد تب مالت شنیده بودند. سابقه آموزش قبلی در 14درصد آنان وجود داشت. نگرش صحیح در مورد به کارگیری روش‌های کاهش خطر ابتلا افراد خانواده در 19 درصد و جدی بودن موضوع ابتلای حیوان خانگی به تب مالت در 64 درصد وجود داشت. در خصوص مشکوک بودن حیوان به تب مالت، 94.7% آنان در مرحله اول با دامپزشک مشورت می‌نمودند. 96.7% حیوان جدیدشان را از نظر تب مالت بررسی می‌نمودند. 97درصد شیر یا پنیر تازه مصرف می‌نمودند. 89.3% شیر تازه را بعد از جوشاندن استفاده می‌نمودند. میانگین امتیاز آگاهی 5.3 با محدوده صفر تا 8 امتیاز تعیین شد. نمره آگاهی با توجه به منبع اطلاعاتی تفاوت آماری معنی‌دار آماری داشت (P<0.05). همچنین با افزایش تعداد افراد خانوار، نمره آگاهی بالاتر بود (r=0.135, P=0.019).

نتیجه‌گیری: آگاهی روستائیان دامدار در مورد تب مالت درحد متوسط و نگرش و برخی رﻓﺘﺎرﻫﺎی اﻧﺠﺎم ﺷﺪه (برخورد با دام مبتلا) نیازمند اصلاح بود. احتمالاً هزینه زیاد اصلاح رفتار در بعضی حیطه‌ها سبب ایجاد زمینه شکاف بین دانش، نگرش و رفتار در کنترل بیماری تب مالت است.