با توجه به این که پیامبر برای استعمال عطر اهمیت زیادی قائل بودند، پس چرا از نظر شرعی، استفاده از بوی خوش برای زنان به هنگام بیرون رفتن از خانه ممنوع شده است؟ سؤال من این است که اگر بوی خوش استعمال نکنیم، بوی بد عرق هم برای خود و هم برای دیگران آزاردهنده است، راه حل چیست؟
آنچه که از فواید و فضایل استعمال عطر در روایات ذکر گردیده منحصر در مردان نیست؛ بلکه معطر بودن، هم برای زنان و هم برای مردان مطلوب و پسندیده است؛ به ویژه در آداب همسرداری و خانواده، استعمال بوی خوش از سوی زنان مورد تأکید فراوان دین اسلام قرار گرفته است.
پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله) فرموده اند: «بر زن لازم است خود را به بهترین عطرش خوشبو کند، بهترین لباس هایش را بپوشد، به بهترین وجه زینت کند و با چنین وضعی صبح و شب با شوهرش ملاقات نماید»[1].
این کار علاوه بر اینکه ارضای غرایز جنسی را در مسیر صحیح خود و در کانون خانواده قرار می دهد موجب تحکیم روابط خانوادگی می گردد؛ اما گاهی برخی عوامل، غرایز جنسی را خارج از چارچوب خانواده تحریک و تشدید می کنند. یکی از آن عوامل، استعمال عطر توسط بانوان در بیرون منزل و در برخورد با نامحرم است.[2] از همین رو در برخی احادیث از استعمال عطر از سوی زنان برای نامحرمان شدیدا نهی شده است.
رسول خدا (صلی الله علیه وآله) می فرمایند: «هر زنی که خود را معطّر کند و از خانه بیرون رود، تا زمانی که به خانه اش باز گردد، مورد لعنت و نفرین قرار می گیرد».[3]
بنابراین آنچه که از سوی اسلام حرام اعلام گردیده و مراجع تقلید نیز بر آن تأکید نموده اند، این است که استعمال عطر و ادکلن باعث خوشایندی و جلب توجه و استشمام نامحرم گردد.[4]
از سوی دیگر استحمام یک روز در میان عمل مستحب شمرده شده[5] و با آن ضمن حفظ نشاط و شادابی و تقویت بدن، بوی عرق کاهش می یابد و برای از بین بردن آن نیاز به عطر و ادکلن تند نیست.
[4]. ر.ک: پرسش ها و پاسخ های دانشجویی، دفتر 18، احکام نگاه و پوشش، سید مجتبی حسینی، قم، دفتر نشر معارف، هفتم، 1386ش، ص 111 و هم چنین استفتائاتی که در این زمینه از سوی مراجع صورت پذیرفته است.
.jpg)
.jpg)
